سوره 104 : الهمزة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَيْلٌ لِكُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ (1)
واى بر هر بدگوى عيبجويى،
(1)
الَّذِي جَمَعَ مَالًا وَعَدَّدَهُ (2)
كه مالى گرد آورد و برشمردش.
(2)
يَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ (3)
پندارد كه مالش او را جاويد كرده،
(3)
كَلَّا ۖ لَيُنْبَذَنَّ فِي الْحُطَمَةِ (4)
ولى نه! قطعاً در آتش خردكننده فرو افكنده خواهد شد.
(4)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحُطَمَةُ (5)
و تو چه دانى كه آن آتش خردكننده چيست؟
(5)
نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ (6)
آتش افروخته خدا[يى] است.
(6)
الَّتِي تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ (7)
[آتشى] كه به دلها مى‌رسد.
(7)
إِنَّهَا عَلَيْهِمْ مُؤْصَدَةٌ (8)
آنان را در ميان فرامى‌گيرد.
(8)
فِي عَمَدٍ مُمَدَّدَةٍ (9)
[آتشى كه] در ستونهايى دراز است.
(9)