سوره 78 : النبإ
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ عَمَّ يَتَسَاءَلُونَ (1)
درباره چه چيز از يكديگر مى‌پرسند؟
(1)
عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ (2)
از آن خبر بزرگ،
(2)
الَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ (3)
كه در باره آن با هم اختلاف دارند.
(3)
كَلَّا سَيَعْلَمُونَ (4)
نه چنان است، به زودى خواهند دانست.
(4)
ثُمَّ كَلَّا سَيَعْلَمُونَ (5)
باز هم نه چنان است، بزودى خواهند دانست.
(5)
أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا (6)
آيا زمين را گهواره‌اى نگردانيديم؟
(6)
وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا (7)
و كوهها را [چون] ميخهايى [نگذاشتيم]؟
(7)
وَخَلَقْنَاكُمْ أَزْوَاجًا (8)
و شما را جفت آفريديم.
(8)
وَجَعَلْنَا نَوْمَكُمْ سُبَاتًا (9)
و خواب شما را [مايه] آسايش گردانيديم.
(9)
وَجَعَلْنَا اللَّيْلَ لِبَاسًا (10)
و شب را [براى شما] پوششى قرار داديم.
(10)
وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا (11)
و روز را [براى] معاش [شما] نهاديم.
(11)
وَبَنَيْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعًا شِدَادًا (12)
و بر فراز شما هفت [آسمان] استوار بنا كرديم.
(12)
وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا (13)
و چراغى فروزان گذارديم.
(13)
وَأَنْزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاءً ثَجَّاجًا (14)
و از ابرهاى متراكم، آبى ريزان فرود آورديم،
(14)
لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا (15)
تا بدان دانه و گياه برويانيم،
(15)
وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا (16)
و باغهاى در هم پيچيده و انبوه.
(16)
إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كَانَ مِيقَاتًا (17)
قطعاً وعدگاه [ما با شما] روز داورى است:
(17)
يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا (18)
روزى كه در «صور» دميده شود، و گروه گروه بياييد؛
(18)
وَفُتِحَتِ السَّمَاءُ فَكَانَتْ أَبْوَابًا (19)
و آسمان، گشوده و درهايى [پديد] شود؛
(19)
وَسُيِّرَتِ الْجِبَالُ فَكَانَتْ سَرَابًا (20)
و كوهها را روان كنند، و [چون] سرابى گردند.
(20)
إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتْ مِرْصَادًا (21)
[آرى،] جهنم [از دير باز] كمينگاهى بوده،
(21)
لِلطَّاغِينَ مَآبًا (22)
[كه] براى سركشان، بازگشتگاهى است.
(22)
لَابِثِينَ فِيهَا أَحْقَابًا (23)
روزگارى دراز در آن درنگ كنند.
(23)
لَا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا (24)
در آنجا نه خنكى چشند و نه شربتى،
(24)
إِلَّا حَمِيمًا وَغَسَّاقًا (25)
جز آب جوشان و چركابه‌اى.
(25)
جَزَاءً وِفَاقًا (26)
كيفرى مناسب [با جرم آنها].
(26)
إِنَّهُمْ كَانُوا لَا يَرْجُونَ حِسَابًا (27)
آنان بودند كه به [روز] حساب اميد نداشتند؛
(27)
وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كِذَّابًا (28)
و آيات ما را سخت تكذيب مى‌كردند.
(28)
وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ كِتَابًا (29)
و حال آنكه هر چيزى را برشمرده [به صورت] كتابى در آورده‌ايم.
(29)
فَذُوقُوا فَلَنْ نَزِيدَكُمْ إِلَّا عَذَابًا (30)
پس بچشيد كه جز عذاب، هرگز [چيزى] بر شما نمى‌افزاييم.
(30)
إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازًا (31)
مسلماً پرهيزگاران را رستگارى است:
(31)
حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا (32)
باغچه‌ها و تاكستانها،
(32)
وَكَوَاعِبَ أَتْرَابًا (33)
و دخترانى همسال با سينه‌هاى برجسته،
(33)
وَكَأْسًا دِهَاقًا (34)
و پياله‌هاى لبالب.
(34)
لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا كِذَّابًا (35)
در آنجا نه بيهوده‌اى شنوند، و نه [يكديگر را] تكذيب [كنند].
(35)
جَزَاءً مِنْ رَبِّكَ عَطَاءً حِسَابًا (36)
[اين است] پاداشى از پروردگار تو، عطايى از روى حساب.
(36)
رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الرَّحْمَٰنِ ۖ لَا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَابًا (37)
پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است، بخشايشگرى كه كس را ياراى خطاب با او نيست.
(37)
يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِكَةُ صَفًّا ۖ لَا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَٰنُ وَقَالَ صَوَابًا (38)
روزى كه «روح» و فرشتگان به صف مى‌ايستند، و [مردم] سخن نگويند، مگر كسى كه [خداى] رحمان به او رخصت دهد، و سخن راست گويد.
(38)
ذَٰلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ ۖ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِ مَآبًا (39)
آن [روز]، روز حق است؛ پس هر كه خواهد، راه بازگشتى به سوى پروردگار خود بجويد.
(39)
إِنَّا أَنْذَرْنَاكُمْ عَذَابًا قَرِيبًا يَوْمَ يَنْظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ وَيَقُولُ الْكَافِرُ يَا لَيْتَنِي كُنْتُ تُرَابًا (40)
ما شما را از عذابى نزديك هشدار داديم: روزى كه آدمى آنچه را با دست خويش پيش فرستاده است بنگرد؛ و كافر گويد: «كاش من خاك بودم.»
(40)