سوره 100 : العاديات
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَالْعَادِيَاتِ ضَبْحًا (1)
سوگند به ماديانهائى كه با همهمه تازانند و با سم[هاى] خود از سنگ آتش مى‌جهانند!
(1)
فَالْمُورِيَاتِ قَدْحًا (2)
و برق [از سنگ] همى جهانند،
(2)
فَالْمُغِيرَاتِ صُبْحًا (3)
و صبحگاهان هجوم آرند،
(3)
فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا (4)
و با آن [يورش]، گردى برانگيزند،
(4)
فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا (5)
و بدان [هجوم]، در دل گروهى درآيند،
(5)
إِنَّ الْإِنْسَانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ (6)
كه انسان نسبت به پروردگارش سخت ناسپاس است،
(6)
وَإِنَّهُ عَلَىٰ ذَٰلِكَ لَشَهِيدٌ (7)
و او خود بر اين [امر]، نيك گواه است.
(7)
وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَيْرِ لَشَدِيدٌ (8)
و راستى او سخت شيفته مال است.
(8)
۞ أَفَلَا يَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِي الْقُبُورِ (9)
مگر نمى‌داند كه چون آنچه در گورهاست بيرون ريخته گردد،
(9)
وَحُصِّلَ مَا فِي الصُّدُورِ (10)
و آنچه در سينه‌هاست فاش شود،
(10)
إِنَّ رَبَّهُمْ بِهِمْ يَوْمَئِذٍ لَخَبِيرٌ (11)
در چنان روزى پروردگارشان به [حال] ايشان نيك آگاه است؟
(11)