تایتانیک، کشتی مسافربری مجلل بریتانیایی که در 15 آوریل 1912 در اولین سفر خود از ساوتهمپتون انگلستان به سمت نیویورک غرق شد.

بزرگترین و مجلل ترین کشتی شناور، تایتانیک دارای بدنه ای دو ته بود که به 16 محفظه ضد آب تقسیم می شد. از آنجایی که چهار مورد از آنها می‌توانست بدون به خطر انداختن شناور بودن آن غرق شود، غیرقابل غرق شدن در نظر گرفته شد. اندکی قبل از نیمه شب 14 آوریل، با کوه یخی در جنوب شرقی کیپ ریس، نیوفاندلند برخورد کرد. پنج کوپه پاره شد و کشتی غرق شد. حدود 1500 نفر از 2200 مسافر آن جان باختند.

پس از فاجعه، قوانین جدیدی وضع شد که بر اساس آن تعداد مکان‌های قایق‌های نجات برابر با تعداد مسافران بود (تایتانیک تنها 1178 مکان قایق نجات برای 2224 مسافر داشت) و همه کشتی‌ها یک ساعت رادیویی 24 ساعته برای سیگنال‌های خطر نگهداری می‌کردند. کشتی کمتر از 32 کیلومتر دورتر، سیگنال خطر تایتانیک را نشنیده بود، زیرا کسی در حال انجام وظیفه نبود. گشت بین المللی یخ برای نظارت بر کوه های یخ در خطوط کشتیرانی تأسیس شد.