۱۴۰۰/۰۷/۳۰, ۱۲:۳۲ ب.ظ
طراحی موزه هنر دانشگاه موناش (MUMA) فرصتی برای احیا و تعمیر پردیس فراهم کرد. ادامه مطلب با اشغال طبقه همکف ساختمان مدرنیستی 1960 در پردیس کالفیلد دانشگاه موناش ، MUMA و محوطه مجسمه سازی آن (قبلا پارکینگ) فرصت هایی را برای تبادل بین برنامه معمول داخلی موزه و زندگی روزمره پردیس و جامعه گسترده تر ارائه می دهد. عناصر متنوعی درون را بیرون می آورند به طوری که - در ترکیب با مجسمه سازی مجسمه سازی یان پاتر - هنر نفوذ کرده و چشم اندازهای اطراف را فعال می کند تا محوطه دانشگاه را تقویت کرده و تمرکز فرهنگی و اجتماعی را برای آن فراهم کند.
از جاده Dandenong MUMA توسط Silverscreen ، یک نصب هنری ویژه Callum Morton ، که ورود به حوزه هنر و طراحی را مشخص می کند ، اعلام می شود. این پروژه با بهره برداری از موقعیت محوری موزه در محدوده ، پل هایی بین بخشهای هنر و طراحی و هنرهای زیبا ایجاد می کند. این ساختمان ساختمان های متفاوت دانشگاه را به هم می چسباند و آنچه را که قبلاً پشت دانشگاه بود به نقطه کانونی تبدیل می کند. معرفی یک سایبان در امتداد لبه جنوبی MUMA یک پیوند کلیدی عابر پیاده بین این بخش ها را تقویت می کند. این قسمت عمده خدمات مکانیکی ضروری برای دستیابی به کنترل آب و هوایی در گالری ها را در خود جای داده است.
تصمیم برای خارجی سازی خدمات در سایبان ، سطح داخلی داخلی را حداکثر می کند در حالی که آستانه بین داخل و خارج را فراهم می کند. تعریف ورودی و ایجاد فضای ایوان بزرگ برای مجالس و رویدادهای بیرونی ، از جمله باز شدن موزه ها پس از ساعت. خطی بودن سایبان منحنی ملایم ساختمان موجود را تقویت می کند ، که با معرفی نمای شیشه ای مشکی جدید برای بازتاب و شکست محیط اطراف ، بیشتر نمایان می شود. این نما همچنین شامل عناصر صندلی است که سرسرای ورودی را به خارج و چندین پنجره تصویری که منظره مستقیم رهگذران را به موزه می دهد ، در بر می گیرد. از داخل آنها تسکین بصری را به صحن مجسمه و همچنین نور طبیعی را به گالری های جنوبی ارائه می دهند.
محوطه مجسمه طوری طراحی شده است که از نقاط دیدنی متعددی می توان از آن لذت برد. از سطح بالایی محوطه دانشگاه می توان ارتباط بین فضای داخلی موزه و چشم انداز و چگونگی تقویت آن را از طریق هندسه مشترک درک کرد. هندسه شعاعی ساختمان موجود تا مرکز محوطه دانشگاه گسترش یافته و با هندسه جدیدی از خطوط موازی که از شرق به غرب می گذرد ، همراه شده است. در ترکیب این موارد ، گالری ها ، گردش داخلی و خارجی و صفحات بتنی که مجموعه ای از مناطق اصلی و کوچک تجمع و نمایشگاه های بیرونی را مشخص می کنند ، مرتب می شوند. یک لایه اضافی از پایه ها ، سکوها و صندلی های چوبی ، که از لحاظ مادی تداعی کننده ستون فقرات گردش داخلی است ، فضاهای صمیمی تری را برای انواع کاربردها ایجاد می کند - نشستن یا دراز کشیدن در اطراف ، جمع آوری یا عقب نشینی ، آموزش ، اجرا.
این پروژه نشان می دهد که چگونه یک دید یکپارچه برای هنر ، معماری و منظر می تواند قلمرو عمومی را ارتقا دهد و تجربه هنر را در دسترس و اتفاقی قرار دهد.
از جاده Dandenong MUMA توسط Silverscreen ، یک نصب هنری ویژه Callum Morton ، که ورود به حوزه هنر و طراحی را مشخص می کند ، اعلام می شود. این پروژه با بهره برداری از موقعیت محوری موزه در محدوده ، پل هایی بین بخشهای هنر و طراحی و هنرهای زیبا ایجاد می کند. این ساختمان ساختمان های متفاوت دانشگاه را به هم می چسباند و آنچه را که قبلاً پشت دانشگاه بود به نقطه کانونی تبدیل می کند. معرفی یک سایبان در امتداد لبه جنوبی MUMA یک پیوند کلیدی عابر پیاده بین این بخش ها را تقویت می کند. این قسمت عمده خدمات مکانیکی ضروری برای دستیابی به کنترل آب و هوایی در گالری ها را در خود جای داده است.
تصمیم برای خارجی سازی خدمات در سایبان ، سطح داخلی داخلی را حداکثر می کند در حالی که آستانه بین داخل و خارج را فراهم می کند. تعریف ورودی و ایجاد فضای ایوان بزرگ برای مجالس و رویدادهای بیرونی ، از جمله باز شدن موزه ها پس از ساعت. خطی بودن سایبان منحنی ملایم ساختمان موجود را تقویت می کند ، که با معرفی نمای شیشه ای مشکی جدید برای بازتاب و شکست محیط اطراف ، بیشتر نمایان می شود. این نما همچنین شامل عناصر صندلی است که سرسرای ورودی را به خارج و چندین پنجره تصویری که منظره مستقیم رهگذران را به موزه می دهد ، در بر می گیرد. از داخل آنها تسکین بصری را به صحن مجسمه و همچنین نور طبیعی را به گالری های جنوبی ارائه می دهند.
محوطه مجسمه طوری طراحی شده است که از نقاط دیدنی متعددی می توان از آن لذت برد. از سطح بالایی محوطه دانشگاه می توان ارتباط بین فضای داخلی موزه و چشم انداز و چگونگی تقویت آن را از طریق هندسه مشترک درک کرد. هندسه شعاعی ساختمان موجود تا مرکز محوطه دانشگاه گسترش یافته و با هندسه جدیدی از خطوط موازی که از شرق به غرب می گذرد ، همراه شده است. در ترکیب این موارد ، گالری ها ، گردش داخلی و خارجی و صفحات بتنی که مجموعه ای از مناطق اصلی و کوچک تجمع و نمایشگاه های بیرونی را مشخص می کنند ، مرتب می شوند. یک لایه اضافی از پایه ها ، سکوها و صندلی های چوبی ، که از لحاظ مادی تداعی کننده ستون فقرات گردش داخلی است ، فضاهای صمیمی تری را برای انواع کاربردها ایجاد می کند - نشستن یا دراز کشیدن در اطراف ، جمع آوری یا عقب نشینی ، آموزش ، اجرا.
این پروژه نشان می دهد که چگونه یک دید یکپارچه برای هنر ، معماری و منظر می تواند قلمرو عمومی را ارتقا دهد و تجربه هنر را در دسترس و اتفاقی قرار دهد.
