متغیرها (Variables) برای ذخیره مقادیر مورد نیاز در برنامه به کار می روند و ما تنها با ذکر نام آن متغیرها که مقادیر در آنها ذخیره شده، می توانیم به مقادیر مورد نظرمان اشاره کنیم. معمولا نام متغیرها (Variables) هم به گونه ای انتخاب می شود که برنامه نویس به محض دیدن آنها، متوجه شود که مقادیر ذخیره شده در آنها، مربوط به چیست.

در زبان برنامه نویسی C ، قبل از اینکه متغیرها (Variables) را مقداردهی کنیم، باید آنها را تعریف نماییم و در تعریف، باید نوع و نام آنها ذکر شود (در برخی زبان های دیگر، نیازی به این کار نیست و با مقداردهی متغیر، خود به خود نوع آن مشخص می شود). یا اینکه می توانیم تعریف متغیر (نوع و نام) و مقداردهی آن را به صورت همزمان داشته باشیم.

به عنوان مثال اگر بخواهیم یک متغیر با نام number و از جنس عدد صحیح (integer) تعریف کنیم، باید کد زیر را اجرا نماییم :

سپس در یک خط دیگر از کدها، مقدار مورد نظرمان برای متغیر را مشخص می کنیم :

همچنین می تواند تعریف و مقداردهی متغیر به صورت همزمان باشد :

بر اساس آن شکل اول، کل کدها می تواند به صورت زیر باشد :

نتیجه :

اجرای عملیات های مختلف بر اساس متغیرهای تعریف شده :

همان طور که گفتیم، بعد از ذخیره مقادیر در متغیرها، برای استفاده و یا پردازش بر روی آن مقادیر، تنها کافی است که نام متغیرهای شامل آن مقادیر را به کار ببریم. به مثال زیر توجه کنید :

لیست انواع اصلی متغیر (Variable) در زبان برنامه نویسی C :

در جدول زیر، لیست انواع اصلی متغیر (Variable) در زبان برنامه نویسی C ، ذکر شده است :

Type	Description
char	Typically a single octet(one byte). This is an integer type.
int	The most natural size of integer for the machine.
float	A single-precision floating point value.
double	A double-precision floating point value.
void	Represents the absence of type.