هنگام استفاده از توابع (Function)، معمولا این اشتباه پیش می آید که دو مفهوم پارامتر (Parameter) و آرگومان (Argument) را یکسان در نظر می گیرند، اما اینگونه نیست.

هنگامی که در زبان برنامه نویسی مورد نظر خود، تابع (Function) را ((تعریف می کنیم))، در عبارت های تعریف تابع (Function)، ورودی های تعریف شده برای تابع (Function) را پارامتر (Parameter) می نامیم. اما هنگامی که می خواهیم از تابعی (Function) که قبلا تعریف شده ((استفاده کنیم))، مقادیر (Value) ورودی که به تابع (Function) می دهیم را آرگومان (Argument) می نامیم.

دقت شود که پارامترها (Parameter) در هنگام تعریف تابع (Function)، به صورت متغیر (Variable) تعریف می شوند، بعد هنگام استفاده از تابع، مقادیری (Value) در آنها قرار خواهد گرفت. در واقع به طور کلی می توان گفت که در هنگام استفاده از تابع (Function)، آرگومان ها (Argument) که مقدار (Value) هستند، در پارامترهای (Parameter) تابع (Function) که متغیر (Variable) هستند، قرار داده می شوند و تابع عملیات های مورد نظرمان را انجام می دهد.

به عنوان مثال، فرض کنید که در زبان برنامه نویسی JavaScript ، تابعی (Function) را با کد زیر تعریف می کنیم :

کار این تابع (Function) این است که دو عدد را در ورودی خود می گیرد و حاصل جمع آنها را در خروجی برمی گرداند. اکنون در همین عبارت های تعریف تابع (Function)، دو ورودی A و B را پارامترهای (Parameter) تابع (Function) می نامیم (تابع دو پارامتر با نام های A و B دارد).

حال فرض کنید که از تابع (Function) برای جمع زدن دو عدد استفاده کنیم :

در این حالت، دو مقدار 2 و 3 که به ورودی تابع (Function) داده شده اند را آرگومان (Argument) می نامیم (دو آرگومان ارسالی به تابع).

بنابراین در هنگام تعریف تابع (Function)، می گوییم که پارامترهای (Parameter) تابع (Function) را تعریف کرده ایم. همچنین در هنگام استفاده از تابع (Function)، می گوییم که آرگومان ها (Argument) را به تابع (Function) ارسال کرده ایم و اگر بخواهیم دقیقتر بگوییم، می گوییم که آرگومان ها (Argument) را به پارامترهای (Parameter) تابع (Function) ارسال کرده ایم.