لوله اسپیرال به لوله‌های فولادی نورد گرم و مارپیچی گفته می‌شود که در اندازه‌های 8 تا 120 اینچ ساخته شده است. در طی فرایند اسپیرال، نوار فولادی به گونه‌ای نورد می‌شود که جهت آن با جهت مرکز لوله در یک زاویه باشد. برای استحکام در برابر فشار وارده به دیواره لوله، نوع جوش، اهمیت بسیار دارد. بنابراین مهم‌ترین بخش تولید لوله‌ اسپیرال، جوش جداره لوله است.

لوله‌های بدون درز فولادی را لوله مانیسمان می‌گویند. در اصل لوله‌های فولادی به دو دسته با درز و بدون درز تقسیم می‌شوند. در لوله‌های بدون درز (لوله مانیسمان) هیچ درز جوشی به چشم نمی‌خورد. مقاومت بالای این لوله‌ها، آن را برای استفاده در خطوط انتقال آب، گاز و نفت، مناسب کرده است.

به لوله‌ هایی که با به کار گیری آن اساس و ستون چاه از محیط بیرونی تفکیک و جدا می‌شود، لوله جدار چاه (غلاف) می گویند. در این موارد و پروژه ها  لوله‌ای باید به کار گرفته شود که جنس آن از فلز‌های مقاوم در برابر خوردگی باشد. این نوع لوله به داخل چاه فرستاده می شود تا کار تفکیک را انجام دهد. پس از این عمل و در حین آن، تعداد بیشتری از این لوله تعبیه می شود تا در ادامه کار، دیواره چاه دچار ریزش نشود. معمولا در هر پروژه 4 تا 6 لوله جداره چاه جای گذاری می شود. قیمت، بر اساس اینکه لوله هادی باشد یا استر هم متغیر است.

تولید لوله‌های بتنی مسلح از سایز 400 آغاز شده و تا 2400 میلی متر ادامه دارد. لوله بتنی مسلح به روش ویبره پرس تولید می‌شود که در آن دستگاه‌های سیمپلکس، مولتی پلکس و جیگر در سایزهای مختلف تولید می‌شود. لوله بتنی از جنس بتن و میلگرد است که تعداد میلگردها در آن بر اساس کلاس لوله، دسته بندی می‌شود.

لوله بتنی در دو نوع ساده و مسلح ساخته می‌شود. بتن مسلح ترکیبی از سیمان، سنگدانه و آب است که در آن فولاد جایگذاری شده است. قطر لوله‌های بتنی ساده در ایران محدود به 600 میلی‌متر است با این حال این نوع، تا قطر 900 میلی‌متر هم قابل تولید است.