۱۴۰۲/۰۲/۱۳, ۱۰:۵۹ ق.ظ
رشد کنترل نشده سلولی معمولاً نمی تواند به علت خاصی نسبت داده شود. در عوض، این یک تعامل پیچیده از عوامل مختلف است. علل ژنتیکی، محیطی و مرتبط با تشعشع همگی ممکن است.
تومور در پشت چگونه تشخیص داده می شود؟
برای ارتباط با بهترین جراح تومور نخاعی در تهران اینجا کلیک کنید[/url]
بیماران ممکن است علائم ظریفی را تجربه کنند که به کندی ایجاد می شود. به عنوان مثال، هنگامی که به نخاع فشار وارد می شود، نقایص عصبی مانند اختلالات حسی، بی حسی در پاها و فلج ممکن است رخ دهد. علاوه بر این، اختلالات مثانه و روده ممکن است رخ دهد، اما این موارد نادر هستند. یک علامت رایج کمردرد غیر اختصاصی است که ممکن است تابش کند.
تشخیص
یک تاریخچه پزشکی کامل عصبی و فیزیکی گرفته می شود. پس از آن تصویربرداری با استفاده از MRI یا CT انجام می شود . ضروری است که سایر بیماری هایی که علائم مشابه ایجاد می کنند، از جمله فتق دیسک ، آرتروز ، و بیماری های روماتیسمی حذف شوند . همچنین، متاستازها باید حذف شوند و جستجوی اولیه تومور باید انجام شود.
درمان تومور نخاعی
رویکرد مشاهده ای ممکن است به خوبی یک نوع رشد آهسته و علائم جزئی باشد. علاوه بر این، درمان درد ممکن است مفید باشد. با این حال، درمان جراحی برای علائم شدید و فلج شدید توصیه می شود. این معمولاً در مورد تومورهای گسترده صدق می کند. هدف از درمان جراحی، تسکین ساختارهای عصبی برای جلوگیری از آسیب فشار و علائم مرتبط با فشار است.[url=https://www.primomedico.com/en/specialty/pain-therapy/]
این جراحی به دلیل موقعیت مکانی چالش برانگیز است و معمولاً در مواردی که تومورهای هموار محصور شده اند به روش میکروجراحی انجام می شود تا ساختارهای اطراف حفظ شود. با این حال، اگر تومور رشد کرده و به بافت اطراف نفوذ کرده باشد، معمولاً برداشتن کامل مشکل است. در این مورد، پرتودرمانی ممکن است مفید باشد. پرتودرمانی همچنین برای تومورهای غیرقابل عمل، حذف ناقص و بدخیم استفاده می شود.
توانبخشی و مراقبت های بعدی
پس از جراحی، بیمار باید در اسرع وقت بسیج شود. درمان در یک مرکز توانبخشی بسته به شرایط و خواسته های بیمار ممکن است یک گزینه معقول باشد. معاینات بعدی نیز باید به طور منظم انجام شود.
پیش آگهی و شانس درمان
اکثر تومورهای نخاع به کندی رشد می کنند و خوش خیم هستند. مشکل اصلی تومورها محل قرار گرفتن آنها در یک محل حساس است که درمان را دشوار می کند. این گاهی اوقات منجر به محدودیت های شدید و خطر پاراپلژی در هنگام اعمال فشار بر ساختارهای عصبی می شود. فقط جراحی می تواند تسکین ایجاد کند، که مستلزم خطراتی است که باید به طور مفصل با بیمار صحبت شود.
تومور در پشت چگونه تشخیص داده می شود؟
برای ارتباط با بهترین جراح تومور نخاعی در تهران اینجا کلیک کنید[/url]
بیماران ممکن است علائم ظریفی را تجربه کنند که به کندی ایجاد می شود. به عنوان مثال، هنگامی که به نخاع فشار وارد می شود، نقایص عصبی مانند اختلالات حسی، بی حسی در پاها و فلج ممکن است رخ دهد. علاوه بر این، اختلالات مثانه و روده ممکن است رخ دهد، اما این موارد نادر هستند. یک علامت رایج کمردرد غیر اختصاصی است که ممکن است تابش کند.
تشخیص
یک تاریخچه پزشکی کامل عصبی و فیزیکی گرفته می شود. پس از آن تصویربرداری با استفاده از MRI یا CT انجام می شود . ضروری است که سایر بیماری هایی که علائم مشابه ایجاد می کنند، از جمله فتق دیسک ، آرتروز ، و بیماری های روماتیسمی حذف شوند . همچنین، متاستازها باید حذف شوند و جستجوی اولیه تومور باید انجام شود.
درمان تومور نخاعی
رویکرد مشاهده ای ممکن است به خوبی یک نوع رشد آهسته و علائم جزئی باشد. علاوه بر این، درمان درد ممکن است مفید باشد. با این حال، درمان جراحی برای علائم شدید و فلج شدید توصیه می شود. این معمولاً در مورد تومورهای گسترده صدق می کند. هدف از درمان جراحی، تسکین ساختارهای عصبی برای جلوگیری از آسیب فشار و علائم مرتبط با فشار است.[url=https://www.primomedico.com/en/specialty/pain-therapy/]
این جراحی به دلیل موقعیت مکانی چالش برانگیز است و معمولاً در مواردی که تومورهای هموار محصور شده اند به روش میکروجراحی انجام می شود تا ساختارهای اطراف حفظ شود. با این حال، اگر تومور رشد کرده و به بافت اطراف نفوذ کرده باشد، معمولاً برداشتن کامل مشکل است. در این مورد، پرتودرمانی ممکن است مفید باشد. پرتودرمانی همچنین برای تومورهای غیرقابل عمل، حذف ناقص و بدخیم استفاده می شود.
توانبخشی و مراقبت های بعدی
پس از جراحی، بیمار باید در اسرع وقت بسیج شود. درمان در یک مرکز توانبخشی بسته به شرایط و خواسته های بیمار ممکن است یک گزینه معقول باشد. معاینات بعدی نیز باید به طور منظم انجام شود.
پیش آگهی و شانس درمان
اکثر تومورهای نخاع به کندی رشد می کنند و خوش خیم هستند. مشکل اصلی تومورها محل قرار گرفتن آنها در یک محل حساس است که درمان را دشوار می کند. این گاهی اوقات منجر به محدودیت های شدید و خطر پاراپلژی در هنگام اعمال فشار بر ساختارهای عصبی می شود. فقط جراحی می تواند تسکین ایجاد کند، که مستلزم خطراتی است که باید به طور مفصل با بیمار صحبت شود.