کلیدستان

بیشتر والدین گاهی اوقات در برخورد با فرزندشان از کلماتی استفاده می کنند که اگر چه شاید خشونت کلامی تلقی نشود ولی اگر این نوع خشونت ها مکرر و دائمی باشند و به ظاهر، شخصیت، هوش، ارزش و توانایی های او حمله کند، خشونت کلامی محسوب می شود. والدینی که از خشونت های کلامی استفاده می کنند، به دو نوع تقسیم می شوند. دسته ی اول کسانی هستند که کستقیما به فرزندشان حمله می کنند و دائم آن ها را احمق، بی ارزش و زشت می نامند و آشکارا به آن ها می گویند که کاش به دنیا نمی آمدی و نسبت به احساسات آن ها بی توجه هستند و این جملات انتقاد آمیز در دراز مدت باعث می شود کودک تصویر بدی از خودش داشته باشد. دسته ی دوم والدینی هستند که انتقادگرند و تحقیر دائمی فرزندشان را غیر مستقیم و با کلمات نیش دار می گویند و ممکن است که به صورت شوخی بیان کنندو بدون شک شوخی های مثبت یکی از ابزار های مهم برای تقویت روابط خانوادگی است ولی شوخی بد که باعث تحقیر دیگران می شود به شدت به روابط بین اعضای خانواده آسیب می زند و کودکان طعنه و شوخی های بد و اغراق آمیز را به راحتی به خودشان می گیرند زیرا که بسیار شکننده هستند و تکرار و بیان این شوخی ها از سوی والدین می تواند تاثیرات جبران ناپذیری بر روی روان کودکان داشته باشد.


بهترین روانشناس کودک در تهران