ابتدا تابعی با نام double را بدون استفاده از return ، تعریف می کنیم و سپس آن را اجرا می کنیم :

نتیجه :

در کدهای قبل، نتیجه تابع که در متغیر B ذخیره می شود، به طور موقتی است و به آن در خارج از تابع دسترسی نداریم. برای اثبات این موضوع، کدهای زیر را اجرا می کنیم :

نتیجه :

مشاهده می کنید که یک پیام خطا، مبنی بر عدم تعریف متغیر B نمایش داده شده است.

یا اینکه ممکن است که برخی از برنامه نویسان، به اشتباه، کدهای زیر را بنویسند :

نتیجه :

احتمالا کسی که کدهای بالا را می نویسد، انتظار دارد که مقدار متغیر D برابر 12 باشد، اما برابر 0 شده است، دلیل آن هم این است که وقتی عبارت زیر را می نویسیم :

چون تابع double هیچ مقداری را برنمی گرداند، بنابراین هیچ مقداری در متغیر C ذخیره نمی شود.

پس با توجه به مواردی که گفتیم، برای اینکه تابع یک مقدار را برگرداند، باید از return در هنگام تعریف آن، استفاده کنیم. کدهای بالا را این بار با استفاده از return بازنویسی می کنیم :

نتیجه :

بنابراین این بار چون تابع، یک مقدار را برمی گرداند، بنابراین مقدار 6 در متغیر C ذخیره شده است.