دوست داشته باشید یا نداشته باشید، برای موفق شدن در حوزه های مختلف زندگی، چه در مدرسه، دانشکده، در کار یا صرفا در یادگیری یک سرگرمی یا مهارت، باید در ((هنر حفظ کردن اطلاعات))، ماهر شوید. فرض کنید یک امتحان مهم دارید که مربوط به یکی از کلاس های دانشکده شما است و نیاز دارید که برای آن کاملا آماده باشید و مجموعه کاملی از اطلاعات کاربردی و شکل ها در اختیار شما باشد (آنها را حفظ کرده باشید). چگونه آماده خواهید شد ؟ برخی تکنیک های درس خواندن و تکنیکهای حفظ کردن اطلاعات از بقیه تکنیک ها، موثرتر می باشند. بنابراین چگونه وظیفه پیش روی خود را انجام خواهید داد ؟

این مقاله شما را با اصول پایه ای یک تکنیک آشنا خواهد کرد که از نظر علمی ثابت شده است که یادگیری و در حافظه نگه داشتن را تا 50 درصد افزایش می دهد (بر اساس تحقیقات B. Price Kerfoot ، در مدرسه پزشکی هاروارد). اثر مثبتی که می تواند بر روی موفقیت در تحصیلات یا شغل شما داشته باشد را تصور کنید ! یا حتی بهتر. یادگیری این روش، دشوار یا پیچیده نمی باشد. تقریبا هر کسی می تواند آن را انجام بدهد. هر دانش آموز، معلم و والدینی می توانند درک کنند که این روش چگونه کار می کند و مهم تر اینکه، چگونه آن را به کار ببرند که اطلاعات را به خوبی در حافظه خود نگه دارند. این روش، به خصوص برای به یاد آوردن فهرست ها و لغت های زبان (مثل کلمات زبان انگلیسی و ترجمه آنها)، مناسب می باشد.

قدرت تکرارهای فاصله دار

قصد داریم که نگاهی به تکرارهای فاصله دار بیندازیم و بررسی کنیم که چگونه به شما کمک می کند که حجم بزرگی از اطلاعات را حفظ کنید. در اصل، تکرارهای فاصله دار باعث می شود که فاصله های طولانی و طولانی تری بین نمایش اطلاعات، ایجاد شود. در دهه 1970 ، نویسنده و مفسر اجتماعی، سباستین لایتنر (Sebastian Leitner)، سیستم لایتنر (Leitner) را توسعه داد. در این سیستم، اطلاعات به صورت قطعه هایی از کاغذ یا کارت (فلش کارت - flashcard) نمایش داده می شوند، تا زمانی که فرد در حال یادگیری، ثابت کند که آن مفهوم بخصوص را به یاد می آورد.

برای به کار بردن این سیستم، به این صورت شروع کنید که ابتدا قطعات کلیدی اطلاعات را بر روی فلش کارت هایی (flashcard) بنویسید. آنها را تقریبا به اندازه یک کارت پستال کوچک بسازید. هر قطعه از اطلاعات، باید معنی و مفهوم خودش را به خوبی برساند، اما سعی کنید که در هر کارت، تنها یک مفهوم یا تئوری کلیدی را بنویسید. در طرف دیگر کارت، یک سوال را بنویسید، که اطلاعات شما را آزمایش خواهد کرد. به عنوان مثال، اگر از این سیستم برای یادگیری لغات زبان فرانسوی استفاده می کنید، باید کلمه فرانسوی را در یک طرف کارت و معنی آن کلمه را در طرف دیگر کارت بنویسید. هر کارت باید یک سوال و جواب واضح و مشخص را داشته باشد. شما می توانید خودتان را آزمایش کنید، یا اگر با فرد دیگری مشغول درس خواندن هستید، می توانید از وی کمک بخواهید.

اکنون چند جعبه خالی پیدا کرده و آنها را مطابق شکل، در یک ردیف بچینید.

اکنون خود را آزمایش کنید. همه کارت های خود را در جعبه شماره 1 قرار دهید. کارت ها را یکی یکی خوانده و سوال نوشته شده در آنها را بخوانید و آن را از خود بپرسید، قبل از آنکه کارت را برگردانید که ببینید جواب چیست و آیا به سوال، به درستی پاسخ داده اید یا خیر. اگر به سوال، به درستی پاسخ داده اید، آن را در جعبه شما 2 بگذارید. اگر به سوال، اشتباه پاسخ داده اید، دوباره آن را در جعبه شماره 1 بگذارید. اکنون می خواهیم بخش مهم را شرح بدهیم. نکته ای که باعث می شود این سیستم کار کند، این است که نسبت به جعبه های سطح بالا، بیشتر به سراغ کارت های جعبه های سطح پایین برویم. به عبارت دیگر، شما باید مطمئن شوید که در حال بازبینی، آزمایش دوباره و یادگیری مجدد مواردی (کارت هایی) هستید که کمترین آشنایی را با آنها دارید. یعنی زمان یادگیری شما به صورت کارآمدی مورد استفاده قرار می گیرد، زیرا شما زمان بیشتری را به حوزه های ضعیف تر خود اختصاص می دهید، نه به محتواهایی که شما هم اکنون آنها را به راحتی به یاد می آورید. این سیستم، وسوسه شما برای بازخوانی اطلاعاتی که هم اکنون آنها را می دانید را از بین خواهد برد و شما را مجبور می کند که با سوال هایی روبرو شوید که برایتان از بقیه سختتر است.

این موضوع به شما بستگی دارد که هر از چه مدت (با چه فاصله زمانی)، سوالات درون هر جعبه را بازخوانی کنید، اما به شرط اینکه اصول را رعایت نمایید (سخن مترجم : تعیین بازه های زمانی برای بررسی مجدد جعبه های سطح بالا، معمولا به انتخاب شخص و نوع اطلاعات بستگی دارد، اما برخی بازه های زمانی استاندارد، بر حسب تعداد روز، برای سطح های مختلف جعبه های لایتنر مطرح می شود که اعداد مربوط به آنها را می توانید با جستجو در اینترنت بیابید). یعنی اطمینان حاصل کنید که سوالاتی که به درستی پاسخ داده شده اند به جعبه بعدی منتقل می شوند و سوالاتی که پاسخ آنها را اشتباه گفته ایم، به جعبه شماره 1 بازگردانده می شوند و اینکه به صورت متناسب، زمان بیشتری را به سوالات موجود در جعبه های پایین تر اختصاص بدهید.