۱۳۹۵/۰۴/۱۹, ۱۱:۵۷ ق.ظ
مهاجرت به کانادا - تهیه مسکن در کانادا
اگر قصد مهاجرت به کانادا و یا مهاجرت سرمایه گذاری کانادا را دارید ، توصیه می‌شود با توجه به مشخص نبودن آدرس محل کار، مدرسه فرزندان و موارد مشابه آن، قبل از اقدام جهت مهاجرت سرمایه گذاری و ورود به کانادا و حتی چند هفته بعد از ورود به این کشور، به‌منظور اجاره‌ی مسکن، قرارداد یکساله منعقد نکنند. در این زمینه بهتر است حداقل یک تا دو ماه اول اقامت را در آپارتمان‌های مبله ای که در این کشور فراوان، ولی هزینه بالایی دارند اقامت کنند، تا با فراهم شدن فرصت و آرامش خاطر بیشتر، روزهای پرفراز و نشیب و دردسرهای اولیه به‌نحو بهتری سپری شود. بعد از طی این مدت، مهاجر به‌نحو بهتری می‌تواند در زمینه اجاره محل سکونت خود اقدام کند.
انواع آپارتمان‌ها، قیمت‌ها و اجاره‌ها
1. آپارتمان‌های قابل مالکیت
در کانادا سه دسته آپارتمان وجود دارد: ساختمان‌های آپارتمانی، آپارتمان‌های کاندومینیوم و در آخر، آپارتمان‌های تعاونی که استفاده از آن‌ها بین مردم عمومیت زیادی ندارند. تفاوت آپارتمان‌های کاندو و تعاونی در نوع مالکیت آن‌هاست. افراد در صورت داشتن یک آپارتمان کاندو، در واقع مالک تمام مساحت آن می‌شوند. در حالی که اگر فردی دارای آپارتمان تعاونی باشد، با دیگر مستاجرین ساختمان، مالک این آپارتمان است. به عبارت دیگر در این حالت تنها بخشی از این ملک متعلق به فرد است. از طرف دیگر ساختمان‌های آپارتمانی، صرفا به‌منظور اجاره دادن ، ساخته شده‌اند. این نوع ساختمان‌ها به یک شرکت یا یک فرد تعلق دارند. معمولا صاحب‌خانه‌ها مبلغ اجاره را تعیین می‌کنند. با این حال هر ساله حدود 3 درصد بر اجاره بهای این نوع آپارتمان‌ها افزوده می‌شود. افراد می‌توانند تمام عمر را در این نوع آپارتمان‌ها زندگی کنند، اما نمی‌توانند آن را خریداری کنند.
برای اجاره این نوع آپارتمان‌ها، کافی است با شرکتی که مالک آن‌ها است، تماس حاصل کرد. معمولا مبلغ اجاره آپارتمان در برگیرنده تمام خدمات مشترک نیز می‌شود. اگر در اجاره آپارتمان، مواردی جزء اجاره ساختمان محسوب نشوند، باید به‌صورت کاملا روشن در قرارداد و اجاره‌نامه ذکر شود. افراد می‌توانند آگهی‌های مربوط به آپارتمان‌های موجود برای اجاره را در لیست رده‌بندی شده روزنامه‌های کثیرالانتشار و نیز مجله‌های اجاره که رایگان اند، مشاهده کنند.
2 .کاندومینیوم
آپارتمان‌های کاندومینیوم که جزء اماکن آبرومند و راحت محسوب می‌شوند، به دو گروه تقسیم می‌شوند: آپارتمان‌های کاندومینیوم استاندارد و آپارتمان‌های کاندومینیوم بسیار تجملی.
در ایران عبارت کاندومینیوم رایج نیست، ولی معادل واژه آپارتمان در ایران است. شاید وقتی کسی برای اولین بار به کانادا مسافرت کند و عبارت کاندومینیوم را بشنود، مفهوم آن را درک نکند. از این‌رو لازم است تا برای افراد تازه وارد به کانادا، توضیحاتی زمینه معرفی کاندومینیوم داده شود.
کاندومینیوم که بدان کاندو هم گفته می‌شود، عبارت است از یک منزل آپارتمانی در یک برج، به‌شکلی که آن واحد آپارتمان مالکیت مجزا داشته باشد. کاندو می‌تواند به‌شکل یک آپارتمان بلندمرتبه، خانه‌های کوتاه و حتی یک ساختار جدا شده باشد. هر مالک، برای واحد آپارتمانی خود یک سند دریافت می‌کند که با این سند او را قادر است وام دریافت کند یا واحد خود را به‌صورت انفرادی و جدا از سایر واحدها به‌فروش رساند. وقتی فردی یک واحد کاندو خریداری می‌کند، در واقع مالک آن می‌شود و به این ترتیب تمامی منافع و مخارج آن را تقبل می‌کند. به‌عنوان مثال مالیات آن را پرداخت می‌کند که مبلغ مالیات آن در مقایسه با تهران بیشتر به نظر میرسد. مبلغ این مالیات حدود 100 دلار در ماه است که مبلغ دقیق آن به متراژ و محل آپارتمان بستگی دارد. این رقم با صدور صورتحساب و ارسال آن برای مالک آپارتمان، هر دو ماه یکبار قابل پرداخت است. علاوه بر این مالک آپارتمان باید سهم خود را از خدمات و نگهداری ساختمان به‌طور ماهیانه پرداخت کند.
واژه کاندومینیوم یک واژه لاتین، مرکب از دو کلمه Con به معنی «با هم» و Dominium به معنای «ملک»، که به‌طور مشترک به معنی «ملک اشتراکی» است. به این ترتیب می‌توان گفت که یک کاندومینیوم همانند یک مجموعه آپارتمانی در ایران، ملکی است که به مالک یا خریدار آن تعلق دارد و در عین‌حال بخش‌هایی از آن نظیر سالن ورزش، قسمت چمن‌کاری، زیرزمین، پارکینگ، زمین تنیس، استخر، سالن بیلیارد، سونا، سالن بسکتبال، سالن اسکواش، سالن مهمانی، سوئیت‌های مخصوص مهمان، به‌صورت اشتراکی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
انتخاب کاندومینیوم نسبت به خانه‌های شخصی مزایایی دارد. از جمله این مزایا می‌توان به قیمت پایین و صرفه‌جویی در وقت مالک آن، در مواقع نیاز به تعمیرات آپارتمان اشاره کرد. زیرا وقتی که فردی در یک خانه شخصی زندگی می‌کند، کلیه کارهای تعمیراتی و خدماتی آن جا بر عهده خود شخص است؛ در حالی که در کاندو، قسمت اعظم این‌گونه کارها را صاحب آپارتمان انجام نمی‌دهد. با این حال باید توجه داشت که ساکنان کاندو، آزادی عمل یک خانه شخصی را ندارند.
افراد می‌توانند با توجه به سلیقه خود، داخل آپارتمان را تزیین کنند؛ اما بیرون از کاندو از حوزه سلیقه فردی مالک آن خارج است.
کاندو، توسط هیأت مدیره اداره می‌شود و همانند یک شرکت است که در آن سرمایه‌گذاری صورت گرفته و به این ترتیب می‌تواند به سودآوری نیز داشته باشد. اعضای هیأت مدیره کاندو توسط مالکان آن انتخاب می‌شوند و تصمیمات مهم نیز طی جلساتی، توسط مالکان آن اتخاذ می‌شود.
معمولا پرداخت هزینه ماهیانه در کاندو، به‌منظور تعمیرات و تمیزکاری، بیمه آپارتمان و جمع‌آوری زباله صورت می‌گیرد. از جمله نکات مهمی که به هنگام خرید کاندو باید مورد توجه قرار گیرد، هزینه ماهیانه این خدمات است که معمولا علاوه بر شارژ ماهیانه، شامل آب، برق، گرما و تلویزیون کابلی نیز است. گفتنی است که میزان این هزینه‌ها در کاندوهای آپارتمانی، بیشتر از کاندوهایی است که به‌شکل خانه‌های شخصی هستند. برخی از کاندوها نگهبان 24 ساعته دارند که به‌طور قطع وجود نگهبانی محیط امنی را برای ساکنان آن فراهم می‌کند.
نحوه اجاره یک آپارتمان در کانادا
اگر فردی قصد اجاره یک واحد آپارتمان را داشته باشد، باید به‌طور مستقیم با سرپرست ساختمان صحبت کند. اگر فرد خواهان ساختمان کاندومینیوم یا خانه شخصی باشد، می‌تواند با یافتن یک نماینده، از کمک‌های او در این زمینه استفاده کند. اما می‌توان بدون استفاده از نماینده نیز به این کار اقدام کرد. برای این منظور می‌توان از آگهی‌های خصوصی یا آگهی‌های روزنامه‌ها نیز استفاده کرد. به این ترتیب پس از یافتن آپارتمان یا خانه مناسب، قرارداد استانداردی بین شما و صاحب‌خانه منعقد می‌گردد. مستأجر باید اجاره‌ی ماه اول و ماه آخر را به‌صورت پیش‌پرداخت، بپردازد. این در حالی است که اگر مورد اجاره کاندومینیوم باشد، مستأجر باید اجاره چندین ماه را پیش‌پرداخت، کند. این وضعیت به معنی بی‌اعتمادی مردم کانادا به مهاجرین نیست، بلکه دلیل آن فقط گرفتن ضمانت از افراد تازه‌واردی است که هنوز درآمد ثابتی ندارند. در این جا باید توجه داشت که مالکین آپارتمان‌های کاندومینیوم، اغلب اقساط آپارتمان را به بانک پرداخت می‌کنند. اگر مالک ساختمان در پرداخت به بانک تأخیر داشته باشد؛ بانک حق دارد که ضمن مصادره آپارتمان، آن را به مزایده گذاشته و به قیمتی پایین‌تر از قیمت بازار به‌فروش رساند.
راهنمای خرید خانه
اگر فردی برای اولین بار در کانادا منزلی خریداری می‌کند، با مطالعه مطالب زیر می‌تواند این کار را بهتر انجام داد.
هر یک از مهاجران به‌عنوان یک تازه وارد به کانادا، می‌توانند بعد از اتمام فرایند اقامتشان، با پرداخت حداقل 35 درصد قیمت خانه به‌عنوان پیش پرداخت و حداکثر 2 درصد قیمت خانه به‌عنوان Closing Costs، با اخذ وام نسبت به خرید خانه اقدام کنند. باقیمانده قیمت خانه خریداری شده، به‌صورت وام و با اقساط بلندمدت پرداخت خواهد شد. در این رابطه وام‌دهندگانی هستند که با طرح «به کانادا خوش آمدید» بدون نیاز به داشتن سابقه اعتبار یا شغل در کانادا، به خریدار، وام می‌دهند. در این رابطه ممکن است از متقاضی وام، سابقه اعتبار در بانک کشور متبوعش و نیز مدارکی که نشان‌دهنده دارایی و اقامت او در کاناداست، درخواست شود.
انتخاب نوع خانه
بعد از انتخاب محل خانه، می‌توان در زمینه نوع آن نیز تصمیم‌گیری کرد. انواع مختلف خانه در کانادا عبارتند از:
نکات کنترلی در خرید خانه
در زمان اقدام برای خرید خانه، بهتر است نکات زیر را مورد توجه قرار داد:
بررسی شومینه و آجرکاری: وضعیت آجرکاری ساختمان از بیرون و نیز شومینه‌ی آن بررسی شود؛ چرا که تعمیر آن‌ها هزینه بر است.
بررسی ایوان و بالکن: لازم است خریدار در جستجوی نشانه‌هایی دال بر پوسیدگی چوب‌های مورد استفاده در ساخت خانه، حتی در زیر رنگ باشد. وجود نقاط نرم یا چوب تراشه شده و ریزریز، می‌تواند دلیل محکمی بر وجود تخته‌های پوسیده باشد و خرابی بیشتری را گواهی دهد.
وضعیت برق ساختمان: باید بررسی لازم در زمینه پانل برق ساختمان صورت گیرد. دراین زمینه باید توجه داشت که آیا پانل برق موجود، جدید و پانل برق 200 آمپری است؟ باید توجه داشت که پانل‌های 60 یا 100 آمپری جدید نیستند و نمی‌توانند برق مصرفی زندگی را تأمین کنند. همچنین تعویض پانل هزینه زیادی در بردارد. همچنین اگر خانه خریداری شده، زیرزمین هم دارد، بهتر است از وضعیت سیم‌کشی آن نیز مطمئن شد.
حرارت: معمولا سوخت گاز طبیعی، قیمت پایین‌تری دارد. اما گاز طبیعی همه جا در دسترس نیست. از طرف دیگر برای استفاده از حرارت روغنی یا برقی، باید هزینه بیشتری پرداخت کرد. استفاده از حرارت برقی، به‌ویژه در خانه‌هایی با گرمکن‌های Basebord خیلی گران است.
عایق کاری: قدیمی بودن Plaster Interior Walls، نشان‌دهنده ضعیف بودن عایق خانه است. حتی ممکن این وضعیت بیانگر عدم وجود عایق باشد. عایق کاری مناسب می‌تواند موجب گرم شدن محیط خانه در زمستان و خنک شدن آن در تابستان شود. اگر خریدار خانه قصد تعویض دیوارها را داشته باشد، لازم است عایق کاری را نیز تعویض کنید. در غیر این‌صورت بهتر است پشت دیوارها عایق‌کاری شوند. این کار هر چند هزینه دارد، اما در بلندمدت موجب صرفه‌جویی در هزینه‌ها می‌شود. در این زمینه باید توجه داشت که برخی از شرکت‌ها، وضعیت گاز و برق خانه را کنترل می‌کنند و به خریدار در زمینه میزان هدر رفت حرارت و نیز مکان‌های هدر رفت انرژی، اطلاعات لازم را می‌دهند.
دیوارهای داخلی: اگر خانه خریداری شده قدیمی است، می‌توان با فشار دادن دیوارها میزان مقاومت آن را ارزیابی کرد. اگر دیوار خانه‌ی خریداری شده کاغذ دیواری باشد یا از دیوارهای اسفنجی پوشیده شده باشند، خریدار مجبور است نسبت به تعویض آن‌ها اقدام کند.
پارکینگ: در این مرحله خریدار باید محل پارکینگ اتومبیل خود را بررسی کند. همچنین اگر خانه خریداری شده، پارکینگ نداشته باشد، باید وضعیت و شرایط استفاده از Driveway بررسی شود. در صورت عدم وجود هر یک از موارد فوق‌الذکر، خریدار باید نسبت به اخذ مجوز پارک اتومبیل در خیابان، از شهرداری مجوز دریافت کند. در این زمینه نیز باید بررسی‌های لازم صورت گیرد که آیا شهرداری مجوز پارک اتومبیل در خیابان را صادر می‌کند یا خیر؟
لوله کشی: لوله‌های ساختمان باید از نوع سیم لحیم‌کاری مس یا از نوع لوله‌های PVC باشند. لوله‌های سربی ساختمان، نشان‌دهنده قدیمی بودن لوله‌کشی ساختمان بوده و نیاز به تعویض دارد.
سقف: سقف خانه باید بررسی دقیق شود. معمولا عمر مفید هر سقف بین 20 تا 25 سال است. حتی ممکن است در طول این مدت، تعمیر تکه‌ای نیز انجام شده باشد. چکه کردن‌های اطراف شومینه یا سقف طبقه دوم، می‌تواند نشان‌دهنده سقف معیوب ساختمان باشد.
فاضلاب و زیرآب: بهتر است برای بررسی وضعیت فاضلاب و زیرآب از یک بازرس خانه استفاده شود تا بررسی دقیقی صورت گیرد. چرا که معمولا بررسی این نقاط از حیطه کنترل افراد عادی خارج است. در این زمینه باید بررسی لازم صورت گیرد تا اطمینان حاصل شود سرویس‌ها از خیابان تعویض شده‌اند.
موریانه: یکی دیگر از موارد مهم قابل بررسی در زمان خرید خانه، وضعیت آن از نظر وجود موریانه است. نکته قابل توجه آن که با بررسی‌های معمولی نمی‌توان متوجه وجود موریانه در خانه شد. اگر در محله‌ی مزبور، خانه‌ای دارای مشکل موریانه باشد، بهتر است خریدار از خدمات و مشاوره‌های یک بازرس با تجربه استفاده کند. موریانه موجب پوسیدگی و سوراخ شدن ساختار خانه می‌شوند. و رفع این مشکل، هزینه بسیار زیادی در بر دارد.
پنجره‌ها: در این زمینه باید توجه داشت که بهترین نوع پنجره‌ها Triple-glazed است که از low-Eargon پر شده‌اند. این نوع پنجره‌ها عایق مناسبی نیز محسوب می‌شوند. استفاده از پنجره‌های دوجداره نیز مناسب است. معمولا پنجره خانه‌های قدیمی یک قاب شیشه‌ای دارند.
قیمت بازار: قبل از خرید خانه، لازم است وضعیت بازار خانه و نیز قیمت‌ها بررسی شوند. شاید با مشاهده افت قیمت‌ها، لازم باشد خرید خانه چند ماه به تأخیر بیفتد تا با شرایط بهتری نسبت به این کار اقدام کرد. البته باید توجه داشت که در شرایط افت قیمت، کمتر فروشنده‌ای حاضر به فروش ملک خود می‌شود؛ این وضعیت نقطه منفی بازار خانه است. از طرف دیگر لازم است تا در این زمینه، نرخ بهره نیز مدنظر قرار گیرد. زیرا خریدار خانه بابت وامی که از وام‌دهنده اخذ می‌کند، باید بازپرداخت آن را به همراه مقداری بهره پرداخت کند. نرخ بهره ممکن است سال به سال نوسان داشته باشد. در تعیین نرخ بهره، وضعیت اقتصادی کانادا و حتی جهان تأثیرگذارند. لازم به ذکر است که نرخ بهره شرکت‌های مالی مختلف و نیز انواع مختلف رهن، متفاوت است که در هنگام اخذ وام باید مورد توجه وام‌گیرنده قرار گیرد. در این راستا لازم است از وام‌دهنده، در مورد میزان اعتبار وام‌گیرنده در ارتباط با مقدار وام رهنی سؤال شود. لازم به یادآوری است که شخصیت‌های حقیقی و حقوقی زیر به نوعی در زمینه خرید خانه دخالت دارند:
سازندگان و پیمانکاران
اگر فردی خواهان خرید خانه نو است، لازم است خریدار به‌منظور ارزیابی کیفیت خانه و نیز تکمیل به موقع آن، سابقه سازنده را بررسی کند. دراین مورد توصیه می‌شود تا خریدار خانه از سازنده، تقاضای مرجع و منبع مشخصی کند و به این ترتیب از ساخته‌های قبلی سازنده بازدید کند. در این زمینه می‌توان با «برنامه ضمانت خانه‌های جدید» و «انجمن سازندگان استان» نیز تماس برقرار کرد. همچنین خریدار می‌تواند ضمن تماس با اداره کسب و کار برتر منطقه‌ی خود، در مورد میزان و وضعیت سابقه سازنده در حوزه کسب و کار مربوطه جمع آوری اطلاعات بپردازد.
بازرس خانه
استفاده از «بازرس خانه» ایده خوبی است. بازرس خانه باید یک گزارش مکتوب با جزییات کامل تهیه و به خریدار خانه ارائه دهد. در این گزارش بازرس باید اطلاعات لازم را در مورد کیفیت خانه و نیز وضعیت تعمیرات انجام شده و مورد نیاز و هزینه های احتمالی آن را، به خریدار نشان دهد.
پیدا کردن چنین بازرسی از طریق مشاوران املاک یا انجمن حرفه‌ای محلی قابل انجام است. در این زمینه خریدار می‌تواند درباره تجارب بازرس سئوال کند و از وی مرجع مشخصی تقاضا کند. همچنین باید اطمینان داشت که بازرس دارای بیمه است. نکته قابل توجه در این زمینه آن است که اگر فردی خانه‌ای را خریداری کند که هزینه تعمیرات زیادی به‌دنبال داشته باشد و این وضعیت را بازرس خانه قبلا به خریدار اعلام نکرده باشد، مطابق قانون، بازرس مسئول کلیه هزینه‌های تعمیراتی پیش آمده است.
به خریدار خانه توصیه می‌شود تا از بازرس مربوطه تقاضا کند، خانه خریداری شده را از نظر وجود یا عدم وجود موریانه بازرسی دقیق نماید. این تقاضا در حالتی که خانه خریداری شده در منطقه‌ای که مورد هجوم موریانه است، واقع شده باشد، ضرورت بیشتری دارد. گفتنی است که هزینه بازرسی یک خانه به ارزش 300 هزار دلار و کمتر از آن، بین 150 تا 300 دلار است که این مبلغ هزینه گزارش مکتوب را نیز پوشش می‌دهد.
کارگزار بیمه
یک کارگزار بیمه می‌تواند کلیه امور بیمه‌ای فرد بیمه‌گذار را اعم از بیمه اتومبیل، املاک و عمر انجام دهد. وام‌دهندگان نسبت به بیمه ملک اصرار دارند؛ زیرا ملک، ضامن وام دریافت شده است. بیمه ملک هزینه جابجایی خانه را نیز در بر می‌گیرد. مقدار مبلغ این بیمه بستگی به ارزش خانه دارد.
ممکن است وام‌دهنده در مورد بیمه عمر نیز به وام‌گیرنده پیشنهاد خاصی بدهد. در صورت پذیرش این پیشنهاد از طرف وام‌گیرنده، مبلغ آن نیز به مبالغ پرداختی وام عادی اضافه می‌شود. مزیت بیمه عمر آن است که اگر خریدار یا همسر وی فوت کنند، بیمه وام مزبور را پرداخت می‌کند.
وکیل
در کبک به وکیل، نوتاری Notary نیز گفته می‌شود. اگر فردی قصد خرید خانه داشته باشد، وکیل می‌تواند از منافع وی حفاظت کند. وکیل مسئول به پایان رساندن معامله بین خریدار و فروشنده است. در این راستا وکیل باید اطمینان حاصل کند که تمام مبالغ بین طرفین محاسبه و مبادله شده است. از جمله این مبالغ می‌توان به پیش‌پرداخت‌های اقلام مصرفی نظیر آب، برق و دیگر تسهیلات، اشاره کرد.
به افراد تازه وارد توصیه می‌شود، برای یافتن وکیل مناسب از دوستان خود کمک بگیرند. همچنین در این ارتباط می‌توان از طریق کتاب زرد نیز به جستجوی وکیل پرداخت. بهتر است موکلین، گزینه‌های مختلف (به‌عنوان وکیل) را از ابعاد مختلف، از جمله هزینه، مورد ارزیابی قرار دهند و سپس از بین آن‌ها، بهترین گزینه را انتخاب کنند.
وام دهنده
در صورتی که فرد تازه واردی، نسبت به خرید خانه تصمیم‌گیری کرده باشد، باید شخصیت‌های حقیقی و حقوقی را جستجو کند. حاضرند برای خرید خانه، به وی وام پرداخت کنند. در این زمینه گزینه‌های زیر مطرح‌اند:
نمایندگان وام
یکی دیگر از عوامل دخیل خرید خانه در کانادا، نمایندگان وام هستند. وظیفه اصلی این دسته از نمایندگان پرداخت وام نیست؛ بلکه آنان به یافتن افرادی می‌پردازند که حاضرند به خریداران خانه، وام پرداخت کنند. باید توجه داشت که نقش نمایندگان وام با مشاورین املاک، متفاوت است. لذا بهتر است خریدار خانه به‌منظور اخذ وام، با نمایندگان وام ارتباط برقرار کند. این افراد معمولا به‌طور مستقل کار می‌کنند و شغل‌شان یافتن وام‌دهنده مناسب برای خریداران خانه است. گفتنی است که نمایندگان وام، دستمزد خود را از وام‌گیرنده طلب می‌کنند. از این‌رو، اگر سابقه اعتباری فردی مناسب نباشد، نرخ دستمزد بالاتر خواهد بود. معمولا نرخ دستمزد این افراد، بین یک تا دو درصد کل مبلغ وام است.
نمایندگان املاک و مستغلات
نمایندگان املاک و مستغلات برای فعالیت در حوزه‌ی کاری خود، باید مجوز کار استانی اخذ کرده باشند. آنان برای اخذ این مجوز، باید امتحان خاصی را با موفقیت گذرانده باشند. یک مشاور ملکی، نماینده یا Broker است که عضو جامعه مشاورین مسکن (CREA) است.
یک مشاور خوب، می‌تواند به افراد تازه وارد در خرید خانه، کمک زیادی کند. به‌عنوان مثال بر اساس لیست موجود، در انتخاب خانه به خریدار کمک فکری دهد، خریدار را جهت بازدید از خانه همراهی کند و در نهایت، به خریدار کمک کند تا بهترین انتخاب ممکن را داشته باشد. هرچه خریدار اطلاعات بیشتری از خواسته‌های خود در اختیار مشاور ملکی قرار دهد، او کمک بهتری در انتخاب خانه مناسب خواهد کرد. همچنین مشاور مسکن در تنظیم پیشنهاد خرید، به خریدار خانه کمک می‌کند و در این راستا صحبت‌های لازم را نیز انجام می‌دهد تا معامله انجام شود.
مشاور مسکن به ازای کمک به خریدار خانه، حق‌الزحمه‌ای دریافت نمی‌کند. او کمیسیون خود را از فروشنده می‌گیرد. خریدار باید توجه داشته باشد که وقتی برای خرید خانه، پیشنهاد قیمتی را به‌صورت مکتوب عرضه می‌کند، در صورت موافقت فروشنده، خریدار به طور قانونی موظف به انجام معامله است. پس باید در رابطه با اعلام قیمت، با وکیل مربوطه مشورت لازم صورت گیرد. برای یافتن مشاور مسکن مناسب نیز می‌توان از راهنمایی‌ها و کمک‌های دوستان مختلف استفاده کرد. همچنین در این زمینه می‌توان در روزنامه‌های محلی جستجو کرد یا به تابلوهای موجود در محله‌ها توجه کرد که نشان‌دهنده میزان تسلط و شناخت آن‌ها از محله مزبور است. به خریداران خانه توصیه می‌شود از خانه‌های باز بازدید به عمل آورند تا نسبت به اوضاع خانه و وضعیت قیمت‌ها کسب اطلاع کنند.
لازم به یادآوری است که مشاوران مسکن، در صورت فروش خانه، از فروشنده کمیسیون دریافت می‌کنند. لذا خریدار باید توجه داشته باشد که مشاور مسکن، او را در خرید ملک، تحت فشار قرار ندهد.
هزینه‌های خرید خانه
در خرید خانه، علاوه بر پرداخت مبلغ ارزش واقعی ملک و زمین، هزینه‌های دیگری نظیر مالیات، بهره و هزینه نوسازی نیز باید پرداخت شود. هزینه بیمه وام از جمله هزینه‌های دیگری است که بسته به میزان پیش‌پرداخت، باید داده شود. درصورت پرداخت 25 درصد قیمت خانه، آنگاه خریدار واجد رهن قراردادی می‌شود.
اگر توان خریدار از نظر پرداخت میزان پیش‌پرداخت، کمتر از 25 درصد باشد، مشمول رهن با نرخ بالاتر خواهید شد که به بیمه وام نیاز دارد. برخی از این نوع بیمه‌ها، برای خریدار این امکان را فراهم می‌کند تا تنها با 5 درصد پیش‌پرداخت، به خرید خانه بپردازند.
مشاور املاک همچنین می‌تواند در ارتباط با مقدار مالیات‌های پرداختی ملک به شهرداری، اطلاعات با ارزشی به خریدار بدهد. مالیات املاک صرف هزینه خدمات شهری نظیر فاضلاب، پیاده‌روها، آتش‌نشانی، پلیس و خیابان‌ها می‌شود.
از جمله هزینه‌های دیگری که افراد در خرید خانه متقبل می‌شوند، می‌توان به حق‌الزحمه وکیل اشاره کرد که در جهت روشن شدن وضعیت ملک از نظر این که آیا در رهن کسی هست یا خیر، کسب اطلاع می‌کند. به‌طور کلی وکیل، مشکلات احتمالی ملک را مورد بررسی قرار می‌دهد. در این راستا وکیل، نسبت به پرداخت مالیات انتقال اقدام می‌کند که رقمی بین 1 تا 4 درصد قیمت خانه است.
چند نکته:
به خریدار توصیه می‌شود، بهترین وکیل را استخدام کند و دستمزد او را کامل بپردازد.
خریدار باید از فروشنده بخواهد تا مالیات‌های ملک مورد معامله را قبل از تاریخ اتمام معامله پیش پرداخت کند.
بیمه وام
بیمه وام از وام‌دهنده حمایت می‌کند تا اگر اقساط وام پرداختی را در سر رسیدهای تعیین شده نتوانست دریافت کند، ضرری متوجه او نشود. این نوع بیمه که از طرف شرکت وام و خانه‌سازی کانادا یا بیمه‌کنندگان خصوصی، تأمین می‌شود، ضرر احتمالی وام‌دهنده را جبران می‌کند.
با توجه به وجود این بیمه، که میزان ریسک‌پذیری وام‌دهنده را در پرداخت وام افزایش می‌دهد، این امکان فراهم می‌شود تا خریدار خانه بتواند تا 95 درصد قیمت خانه، وام دریافت کند.
بر اساس قانون اگر میزان وامی که خریدار خانه دریافت می‌کند، بیش از 75 درصد قیمت خانه باشد، باید نسبت به استفاده از این بیمه اقدام کرد. معمولا وام‌دهنده نسبت به انجام کلیه کارهای وام اقدام می‌کند.
میزان حق بیمه‌ی: بیمه وام حدود نیم تا 25/4 درصد است. میزان دقیق آن، به میزان کل وام دریافتی بستگی دارد. این مقدار را می‌توان به‌صورت نقد و به هنگام اخذ وام پرداخت نمود. همچنین می‌توان این مبلغ را به مقدار وام اصلی اضافه و آن‌را در طول دوره بازپرداخت وام منزل، پرداخت کرد. اغلب افراد، روش دوم را انتخاب می‌کنند و این حق بیمه را در دراز‌مدت پرداخت می‌کنند.
جدول زیر مقدار حق بیمه مزبور را در آگوست سال 2006، با توجه به میزان وام دریافتی، در حالت پرداخت یکجا یا پرداخت طی چند نوبت، نشان می‌دهد.
اگر فردی با سازنده‌ی خانه قرارداد ببندد و حقوق او را طی چند مراحله، پرداخت کند، آنگاه برای دریافت وام 95 درصدی، به‌جای نرخ حق بیمه 75/3 درصد، باید نرخ حق بیمه 25/4 درصد پرداخت کند. اما اگر همین فرد، خانه خود را از سازنده خریداری کند و مبلغ آن را به‌طور یکجا، بعد از پایان کار، پرداخت کند، مبلغ حق بیمه را با نرخ75/3 درصد می‌پردازد. علاوه بر این، او باید مبلغی را در قبال تعهد‌نامه یا applicationپرداخت کند.
برای بیشتر مردم خرید خانه توأم با اخذ وام است. به‌عبارت دیگر در این فرایند خریدار خانه با دریافت وام خانه‌ای می‌خرد که در مرحله بعد همان خانه به‌عنوان ضامن وامی که دریافت کرده است، تلقی می‌شود.
باز پرداخت‌های بیمه وام، حالت ترکیبی دارد. یعنی باید اصل و فرع آن را به‌طور همزمان بازپرداخت کرد. به‌عبارت دیگر، این بازپرداخت‌ها، شامل اصل مبلغ وام، به‌علاوه بهره‌ای است که بابت این وام باید پرداخت شود.
باز پرداخت وام و بهره آن در سررسیدهای زمانی مشخصی انجام می‌شود که معمولا به‌طور ماهیانه، دو هفته یکبار، یا به‌صورت هفتگی انجام می‌شود. اغلب افراد بازپرداخت ماهیانه را انتخاب می‌کنند. ممکن است به این مبلغ، مالیات ملک نیز اضافه شود که شرکت از وام‌گیرنده دریافت و به نمایندگی از او به شهرداری پرداخت می‌کند. معمولا یک وام معمولی از 75 درصد ارزش معامله فراتر نمی‌رود. بنابراین پیش پرداخت وام‌گیرنده باید حداقل 25 درصد اصل وام باشد.
اگر فردی تمایل به پرداخت پیش‌پرداخت اولیه‌ای کمتر از 25 درصد داشته باشد، باید برای وام دریافتی، مقدار بیشتری پرداخت کند. در این صورت وام‌گیرنده می‌تواند فقط تا 5 درصد کل قیمت ملک را به‌عنوان پیش‌پرداخت بپردازد.
اگر فردی وام بیشتری دریافت کند، وام‌دهنده نسبت به تهیه بیمه وام اصرار خواهد داشت. بیمه وام با بیمه عمر وام متفاوت است. در بیمه وام، وام دهنده نسبت به بازپرداخت وام خود اطمینان دارد. در حالی که در بیمه عمر وام، این اطمینان در وام‌گیرنده ایجاد می‌شود که در صورت فوت خود یا همسرش، شرکت بیمه، باقیمانده مبلغ وام را پرداخت کند.
دومین وام بیمه، نوعی وام است که اضافه بر وام اصلی گرفته می‌شود. بهره این نوع بیمه بیشتر از وام اولیه است. از طرف دیگر این نوع وام باید در مدت زمان کمتری بازپرداخت شود. معمولا صاحب‌خانه‌ها از وام مزبور برای انجام تعمیرات استفاده می‌کنند.
برای دریافت این نوع وام، بعد از انجام تمام مراحل اولیه و انتخاب وام‌دهنده، انجام کارهای اداری و رسمی برای دریافت وام (کاغذبازی) آغاز می‌شود. از این‌رو به وام‌گیرندگان توصیه می‌شود، با وجود این که برای تصویب وام، فقط چند روز نیاز است، اما به این منظور وقت بیشتری را در نظر بگیرند. همچنین خریدار باید توجه داشته باشد که در هنگام خرید مورد پیشنهادی، به طور حتم با شرایط وام مورد تقاضا، هماهنگ باشد.
برخی از خریدارانی که برای اولین بار اقدام به خرید خانه می‌کنند، پیش تصویب می‌گیرند. آن‌ها مدارک مالی خود را نزد یک وام‌دهنده معتبر ثبت می‌کنند و برای مقدار مشخصی وام، برگه تصویب دریافت می‌کنند. این موافقتنامه گاهی اوقات، مقدار نرخ بهره را طی استفاده طی 60 تا 90 روز از زمان برگه پیش تصویب، تضمین می‌کند.
معمولا وام‌دهنده از وام‌گیرنده اطلاعاتی را کسب می‌کند، تا نسبت به توانایی وام‌گیرنده در بازپرداخت وام دریافتی، تصمیم‌گیری کند. مهم‌ترین این اطلاعات عبارتند از:
اطلاعات شخصی مانند سن، موقعیت ازدواج، و نظایر آن.
جزئیات شغل، به اضافه مدارکی دال بر اثبات درآمد مانند برگه‌های T4، مدارک برگشت مالیات درآمد شخصی، نامه از کارفرما.
سایر منابع درآمدی مانند درآمد حاصل از اجاره یا بازنشستگی.
اطلاعات روز از حساب بانکی.
مدرکی دال بر آمادگی پیش‌پرداخت خانه.
موافقت دال بر بررسی اعتبار خریدار.
دارایی‌های خریدار مانند وسیله نقلیه یا املاک.
میزان مسئولیت‌پذیری فرد مانند میزان کارت اعتباری، میزان وام دریافتی و بازپرداخت‌های ماهیانه.
هزینه ارزیابی خانه‌ای که خریدار قصد خرید آن‌را دارد.
کپی لیست مشاوران املاک برای خانه‌ای که فرد قصد خرید آن‌را دارد.
در صورت تصمیم به خرید کاندومینیوم، ارائه برگه تسویه حساب مالی کاندومینیوم.
هر گونه مدارک یا اسناد قانونی برای خانه‌ای که خریدار قصد خرید آن را دارد.
حمل اثاثیه
بعد از خرید خانه، نوبت حمل اثاثیه میرسد که، کاری وقت‌گیر است و افراد ناگزیر به انجام آن هستند. در این راستا، اطلاع‌رسانی به شرکت‌های خدمات‌دهنده، نظیر آب، برق، تلفن، گاز و تلویزیون کابلی در زمینه نقل مکان نباید فراموش شود. بدین‌ترتیب این شرکت‌ها در روز مشخصی که اعلام می‌شود، خدمات خود را از آدرس قدیم فرد قطع و در آدرس جدید وصل می‌کنند. همچنین بهتر است دوستان و اقوام خود را نیز از موضوع مکان و حمل و نقل مطلع کرد. شرکت پست کانادا با دریافت مبلغی کم، نامه‌های ارسال شده به آدرس قدیم را، طی مدت زمان محدودی در آدرس جدید فرد تحویل می‌دهد. لذا توصیه می‌شود افراد نقل مکان کرده، به‌منظور ایجاد اطمینان نسبت به مفقود نشدن نامه‌های خود، برای مدتی از این خدمات استفاده کنند.
برای حمل اثاثیه می‌توان نسبت به اجاره یک کامیون اقدام کرد. در کانادا شرکت‌هایی که تخصص اصلی آن‌ها حمل و نقل است، موجودند. این شرکت‌ها، کار بسته‌بندی را نیز انجام می‌دهند. اگر فردی کار بسته‌بندی اسباب و اثاثیه را خود انجام دهد و فقط از خدمات بارگیری و حمل و نقل شرکت‌های خدماتی استفاده کند، هزینه‌ها برای چنین فردی ارزان‌تر است. همچنین اگر فردی مرحله بارگیری را خود به همراه گروه دوستانش به عهده گیرد، در هزینه‌ها صرفه‌جویی خواهد کرد. در کانادا این امکان فراهم است تا کامیون بدون راننده نیز اجاره کرد و بارها را خود فرد حمل کند. این روش ارزان‌ترین حالت ممکن است.
اگر فردی برای حمل بار، ناگزیر به استخدام کارگر است، لازم است قبل از پرداخت حق الزحمه اطمینان پیدا کند که وسایل، سالم به مقصد می‌رسند. اگر اسباب و اثاثیه قیمت بالایی دارند و حمل و نقل نیز به‌وسیله شرکت‌های خدماتی صورت می‌گیرد، توصیه می‌شود برای حمل و نقل از بیمه استفاده کنید.
اگر قصد مهاجرت به کانادا و یا مهاجرت سرمایه گذاری کانادا را دارید ، توصیه می‌شود با توجه به مشخص نبودن آدرس محل کار، مدرسه فرزندان و موارد مشابه آن، قبل از اقدام جهت مهاجرت سرمایه گذاری و ورود به کانادا و حتی چند هفته بعد از ورود به این کشور، به‌منظور اجاره‌ی مسکن، قرارداد یکساله منعقد نکنند. در این زمینه بهتر است حداقل یک تا دو ماه اول اقامت را در آپارتمان‌های مبله ای که در این کشور فراوان، ولی هزینه بالایی دارند اقامت کنند، تا با فراهم شدن فرصت و آرامش خاطر بیشتر، روزهای پرفراز و نشیب و دردسرهای اولیه به‌نحو بهتری سپری شود. بعد از طی این مدت، مهاجر به‌نحو بهتری می‌تواند در زمینه اجاره محل سکونت خود اقدام کند.
انواع آپارتمان‌ها، قیمت‌ها و اجاره‌ها
1. آپارتمان‌های قابل مالکیت
در کانادا سه دسته آپارتمان وجود دارد: ساختمان‌های آپارتمانی، آپارتمان‌های کاندومینیوم و در آخر، آپارتمان‌های تعاونی که استفاده از آن‌ها بین مردم عمومیت زیادی ندارند. تفاوت آپارتمان‌های کاندو و تعاونی در نوع مالکیت آن‌هاست. افراد در صورت داشتن یک آپارتمان کاندو، در واقع مالک تمام مساحت آن می‌شوند. در حالی که اگر فردی دارای آپارتمان تعاونی باشد، با دیگر مستاجرین ساختمان، مالک این آپارتمان است. به عبارت دیگر در این حالت تنها بخشی از این ملک متعلق به فرد است. از طرف دیگر ساختمان‌های آپارتمانی، صرفا به‌منظور اجاره دادن ، ساخته شده‌اند. این نوع ساختمان‌ها به یک شرکت یا یک فرد تعلق دارند. معمولا صاحب‌خانه‌ها مبلغ اجاره را تعیین می‌کنند. با این حال هر ساله حدود 3 درصد بر اجاره بهای این نوع آپارتمان‌ها افزوده می‌شود. افراد می‌توانند تمام عمر را در این نوع آپارتمان‌ها زندگی کنند، اما نمی‌توانند آن را خریداری کنند.
برای اجاره این نوع آپارتمان‌ها، کافی است با شرکتی که مالک آن‌ها است، تماس حاصل کرد. معمولا مبلغ اجاره آپارتمان در برگیرنده تمام خدمات مشترک نیز می‌شود. اگر در اجاره آپارتمان، مواردی جزء اجاره ساختمان محسوب نشوند، باید به‌صورت کاملا روشن در قرارداد و اجاره‌نامه ذکر شود. افراد می‌توانند آگهی‌های مربوط به آپارتمان‌های موجود برای اجاره را در لیست رده‌بندی شده روزنامه‌های کثیرالانتشار و نیز مجله‌های اجاره که رایگان اند، مشاهده کنند.
2 .کاندومینیوم
آپارتمان‌های کاندومینیوم که جزء اماکن آبرومند و راحت محسوب می‌شوند، به دو گروه تقسیم می‌شوند: آپارتمان‌های کاندومینیوم استاندارد و آپارتمان‌های کاندومینیوم بسیار تجملی.
در ایران عبارت کاندومینیوم رایج نیست، ولی معادل واژه آپارتمان در ایران است. شاید وقتی کسی برای اولین بار به کانادا مسافرت کند و عبارت کاندومینیوم را بشنود، مفهوم آن را درک نکند. از این‌رو لازم است تا برای افراد تازه وارد به کانادا، توضیحاتی زمینه معرفی کاندومینیوم داده شود.
کاندومینیوم که بدان کاندو هم گفته می‌شود، عبارت است از یک منزل آپارتمانی در یک برج، به‌شکلی که آن واحد آپارتمان مالکیت مجزا داشته باشد. کاندو می‌تواند به‌شکل یک آپارتمان بلندمرتبه، خانه‌های کوتاه و حتی یک ساختار جدا شده باشد. هر مالک، برای واحد آپارتمانی خود یک سند دریافت می‌کند که با این سند او را قادر است وام دریافت کند یا واحد خود را به‌صورت انفرادی و جدا از سایر واحدها به‌فروش رساند. وقتی فردی یک واحد کاندو خریداری می‌کند، در واقع مالک آن می‌شود و به این ترتیب تمامی منافع و مخارج آن را تقبل می‌کند. به‌عنوان مثال مالیات آن را پرداخت می‌کند که مبلغ مالیات آن در مقایسه با تهران بیشتر به نظر میرسد. مبلغ این مالیات حدود 100 دلار در ماه است که مبلغ دقیق آن به متراژ و محل آپارتمان بستگی دارد. این رقم با صدور صورتحساب و ارسال آن برای مالک آپارتمان، هر دو ماه یکبار قابل پرداخت است. علاوه بر این مالک آپارتمان باید سهم خود را از خدمات و نگهداری ساختمان به‌طور ماهیانه پرداخت کند.
واژه کاندومینیوم یک واژه لاتین، مرکب از دو کلمه Con به معنی «با هم» و Dominium به معنای «ملک»، که به‌طور مشترک به معنی «ملک اشتراکی» است. به این ترتیب می‌توان گفت که یک کاندومینیوم همانند یک مجموعه آپارتمانی در ایران، ملکی است که به مالک یا خریدار آن تعلق دارد و در عین‌حال بخش‌هایی از آن نظیر سالن ورزش، قسمت چمن‌کاری، زیرزمین، پارکینگ، زمین تنیس، استخر، سالن بیلیارد، سونا، سالن بسکتبال، سالن اسکواش، سالن مهمانی، سوئیت‌های مخصوص مهمان، به‌صورت اشتراکی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
انتخاب کاندومینیوم نسبت به خانه‌های شخصی مزایایی دارد. از جمله این مزایا می‌توان به قیمت پایین و صرفه‌جویی در وقت مالک آن، در مواقع نیاز به تعمیرات آپارتمان اشاره کرد. زیرا وقتی که فردی در یک خانه شخصی زندگی می‌کند، کلیه کارهای تعمیراتی و خدماتی آن جا بر عهده خود شخص است؛ در حالی که در کاندو، قسمت اعظم این‌گونه کارها را صاحب آپارتمان انجام نمی‌دهد. با این حال باید توجه داشت که ساکنان کاندو، آزادی عمل یک خانه شخصی را ندارند.
افراد می‌توانند با توجه به سلیقه خود، داخل آپارتمان را تزیین کنند؛ اما بیرون از کاندو از حوزه سلیقه فردی مالک آن خارج است.
کاندو، توسط هیأت مدیره اداره می‌شود و همانند یک شرکت است که در آن سرمایه‌گذاری صورت گرفته و به این ترتیب می‌تواند به سودآوری نیز داشته باشد. اعضای هیأت مدیره کاندو توسط مالکان آن انتخاب می‌شوند و تصمیمات مهم نیز طی جلساتی، توسط مالکان آن اتخاذ می‌شود.
معمولا پرداخت هزینه ماهیانه در کاندو، به‌منظور تعمیرات و تمیزکاری، بیمه آپارتمان و جمع‌آوری زباله صورت می‌گیرد. از جمله نکات مهمی که به هنگام خرید کاندو باید مورد توجه قرار گیرد، هزینه ماهیانه این خدمات است که معمولا علاوه بر شارژ ماهیانه، شامل آب، برق، گرما و تلویزیون کابلی نیز است. گفتنی است که میزان این هزینه‌ها در کاندوهای آپارتمانی، بیشتر از کاندوهایی است که به‌شکل خانه‌های شخصی هستند. برخی از کاندوها نگهبان 24 ساعته دارند که به‌طور قطع وجود نگهبانی محیط امنی را برای ساکنان آن فراهم می‌کند.
نحوه اجاره یک آپارتمان در کانادا
اگر فردی قصد اجاره یک واحد آپارتمان را داشته باشد، باید به‌طور مستقیم با سرپرست ساختمان صحبت کند. اگر فرد خواهان ساختمان کاندومینیوم یا خانه شخصی باشد، می‌تواند با یافتن یک نماینده، از کمک‌های او در این زمینه استفاده کند. اما می‌توان بدون استفاده از نماینده نیز به این کار اقدام کرد. برای این منظور می‌توان از آگهی‌های خصوصی یا آگهی‌های روزنامه‌ها نیز استفاده کرد. به این ترتیب پس از یافتن آپارتمان یا خانه مناسب، قرارداد استانداردی بین شما و صاحب‌خانه منعقد می‌گردد. مستأجر باید اجاره‌ی ماه اول و ماه آخر را به‌صورت پیش‌پرداخت، بپردازد. این در حالی است که اگر مورد اجاره کاندومینیوم باشد، مستأجر باید اجاره چندین ماه را پیش‌پرداخت، کند. این وضعیت به معنی بی‌اعتمادی مردم کانادا به مهاجرین نیست، بلکه دلیل آن فقط گرفتن ضمانت از افراد تازه‌واردی است که هنوز درآمد ثابتی ندارند. در این جا باید توجه داشت که مالکین آپارتمان‌های کاندومینیوم، اغلب اقساط آپارتمان را به بانک پرداخت می‌کنند. اگر مالک ساختمان در پرداخت به بانک تأخیر داشته باشد؛ بانک حق دارد که ضمن مصادره آپارتمان، آن را به مزایده گذاشته و به قیمتی پایین‌تر از قیمت بازار به‌فروش رساند.
راهنمای خرید خانه
اگر فردی برای اولین بار در کانادا منزلی خریداری می‌کند، با مطالعه مطالب زیر می‌تواند این کار را بهتر انجام داد.
هر یک از مهاجران به‌عنوان یک تازه وارد به کانادا، می‌توانند بعد از اتمام فرایند اقامتشان، با پرداخت حداقل 35 درصد قیمت خانه به‌عنوان پیش پرداخت و حداکثر 2 درصد قیمت خانه به‌عنوان Closing Costs، با اخذ وام نسبت به خرید خانه اقدام کنند. باقیمانده قیمت خانه خریداری شده، به‌صورت وام و با اقساط بلندمدت پرداخت خواهد شد. در این رابطه وام‌دهندگانی هستند که با طرح «به کانادا خوش آمدید» بدون نیاز به داشتن سابقه اعتبار یا شغل در کانادا، به خریدار، وام می‌دهند. در این رابطه ممکن است از متقاضی وام، سابقه اعتبار در بانک کشور متبوعش و نیز مدارکی که نشان‌دهنده دارایی و اقامت او در کاناداست، درخواست شود.
انتخاب نوع خانه
بعد از انتخاب محل خانه، می‌توان در زمینه نوع آن نیز تصمیم‌گیری کرد. انواع مختلف خانه در کانادا عبارتند از:
- Detached که معمولا از بقیه خانه‌ها قیمت بیشتری دارد.
- Semi-detached
- duplex
- townhouse یا rowhouse
- آپارتمان کاندومینیوم
نکات کنترلی در خرید خانه
در زمان اقدام برای خرید خانه، بهتر است نکات زیر را مورد توجه قرار داد:
بررسی شومینه و آجرکاری: وضعیت آجرکاری ساختمان از بیرون و نیز شومینه‌ی آن بررسی شود؛ چرا که تعمیر آن‌ها هزینه بر است.
بررسی ایوان و بالکن: لازم است خریدار در جستجوی نشانه‌هایی دال بر پوسیدگی چوب‌های مورد استفاده در ساخت خانه، حتی در زیر رنگ باشد. وجود نقاط نرم یا چوب تراشه شده و ریزریز، می‌تواند دلیل محکمی بر وجود تخته‌های پوسیده باشد و خرابی بیشتری را گواهی دهد.
وضعیت برق ساختمان: باید بررسی لازم در زمینه پانل برق ساختمان صورت گیرد. دراین زمینه باید توجه داشت که آیا پانل برق موجود، جدید و پانل برق 200 آمپری است؟ باید توجه داشت که پانل‌های 60 یا 100 آمپری جدید نیستند و نمی‌توانند برق مصرفی زندگی را تأمین کنند. همچنین تعویض پانل هزینه زیادی در بردارد. همچنین اگر خانه خریداری شده، زیرزمین هم دارد، بهتر است از وضعیت سیم‌کشی آن نیز مطمئن شد.
حرارت: معمولا سوخت گاز طبیعی، قیمت پایین‌تری دارد. اما گاز طبیعی همه جا در دسترس نیست. از طرف دیگر برای استفاده از حرارت روغنی یا برقی، باید هزینه بیشتری پرداخت کرد. استفاده از حرارت برقی، به‌ویژه در خانه‌هایی با گرمکن‌های Basebord خیلی گران است.
عایق کاری: قدیمی بودن Plaster Interior Walls، نشان‌دهنده ضعیف بودن عایق خانه است. حتی ممکن این وضعیت بیانگر عدم وجود عایق باشد. عایق کاری مناسب می‌تواند موجب گرم شدن محیط خانه در زمستان و خنک شدن آن در تابستان شود. اگر خریدار خانه قصد تعویض دیوارها را داشته باشد، لازم است عایق کاری را نیز تعویض کنید. در غیر این‌صورت بهتر است پشت دیوارها عایق‌کاری شوند. این کار هر چند هزینه دارد، اما در بلندمدت موجب صرفه‌جویی در هزینه‌ها می‌شود. در این زمینه باید توجه داشت که برخی از شرکت‌ها، وضعیت گاز و برق خانه را کنترل می‌کنند و به خریدار در زمینه میزان هدر رفت حرارت و نیز مکان‌های هدر رفت انرژی، اطلاعات لازم را می‌دهند.
دیوارهای داخلی: اگر خانه خریداری شده قدیمی است، می‌توان با فشار دادن دیوارها میزان مقاومت آن را ارزیابی کرد. اگر دیوار خانه‌ی خریداری شده کاغذ دیواری باشد یا از دیوارهای اسفنجی پوشیده شده باشند، خریدار مجبور است نسبت به تعویض آن‌ها اقدام کند.
پارکینگ: در این مرحله خریدار باید محل پارکینگ اتومبیل خود را بررسی کند. همچنین اگر خانه خریداری شده، پارکینگ نداشته باشد، باید وضعیت و شرایط استفاده از Driveway بررسی شود. در صورت عدم وجود هر یک از موارد فوق‌الذکر، خریدار باید نسبت به اخذ مجوز پارک اتومبیل در خیابان، از شهرداری مجوز دریافت کند. در این زمینه نیز باید بررسی‌های لازم صورت گیرد که آیا شهرداری مجوز پارک اتومبیل در خیابان را صادر می‌کند یا خیر؟
لوله کشی: لوله‌های ساختمان باید از نوع سیم لحیم‌کاری مس یا از نوع لوله‌های PVC باشند. لوله‌های سربی ساختمان، نشان‌دهنده قدیمی بودن لوله‌کشی ساختمان بوده و نیاز به تعویض دارد.
سقف: سقف خانه باید بررسی دقیق شود. معمولا عمر مفید هر سقف بین 20 تا 25 سال است. حتی ممکن است در طول این مدت، تعمیر تکه‌ای نیز انجام شده باشد. چکه کردن‌های اطراف شومینه یا سقف طبقه دوم، می‌تواند نشان‌دهنده سقف معیوب ساختمان باشد.
فاضلاب و زیرآب: بهتر است برای بررسی وضعیت فاضلاب و زیرآب از یک بازرس خانه استفاده شود تا بررسی دقیقی صورت گیرد. چرا که معمولا بررسی این نقاط از حیطه کنترل افراد عادی خارج است. در این زمینه باید بررسی لازم صورت گیرد تا اطمینان حاصل شود سرویس‌ها از خیابان تعویض شده‌اند.
موریانه: یکی دیگر از موارد مهم قابل بررسی در زمان خرید خانه، وضعیت آن از نظر وجود موریانه است. نکته قابل توجه آن که با بررسی‌های معمولی نمی‌توان متوجه وجود موریانه در خانه شد. اگر در محله‌ی مزبور، خانه‌ای دارای مشکل موریانه باشد، بهتر است خریدار از خدمات و مشاوره‌های یک بازرس با تجربه استفاده کند. موریانه موجب پوسیدگی و سوراخ شدن ساختار خانه می‌شوند. و رفع این مشکل، هزینه بسیار زیادی در بر دارد.
پنجره‌ها: در این زمینه باید توجه داشت که بهترین نوع پنجره‌ها Triple-glazed است که از low-Eargon پر شده‌اند. این نوع پنجره‌ها عایق مناسبی نیز محسوب می‌شوند. استفاده از پنجره‌های دوجداره نیز مناسب است. معمولا پنجره خانه‌های قدیمی یک قاب شیشه‌ای دارند.
قیمت بازار: قبل از خرید خانه، لازم است وضعیت بازار خانه و نیز قیمت‌ها بررسی شوند. شاید با مشاهده افت قیمت‌ها، لازم باشد خرید خانه چند ماه به تأخیر بیفتد تا با شرایط بهتری نسبت به این کار اقدام کرد. البته باید توجه داشت که در شرایط افت قیمت، کمتر فروشنده‌ای حاضر به فروش ملک خود می‌شود؛ این وضعیت نقطه منفی بازار خانه است. از طرف دیگر لازم است تا در این زمینه، نرخ بهره نیز مدنظر قرار گیرد. زیرا خریدار خانه بابت وامی که از وام‌دهنده اخذ می‌کند، باید بازپرداخت آن را به همراه مقداری بهره پرداخت کند. نرخ بهره ممکن است سال به سال نوسان داشته باشد. در تعیین نرخ بهره، وضعیت اقتصادی کانادا و حتی جهان تأثیرگذارند. لازم به ذکر است که نرخ بهره شرکت‌های مالی مختلف و نیز انواع مختلف رهن، متفاوت است که در هنگام اخذ وام باید مورد توجه وام‌گیرنده قرار گیرد. در این راستا لازم است از وام‌دهنده، در مورد میزان اعتبار وام‌گیرنده در ارتباط با مقدار وام رهنی سؤال شود. لازم به یادآوری است که شخصیت‌های حقیقی و حقوقی زیر به نوعی در زمینه خرید خانه دخالت دارند:
- ارزیاب
- سازندگان و پیمانکاران
- بازرس خانه
- کارگزار بیمه
- وکیل یا نوتاری
- وام دهنده
- نماینده وام
- نماینده املاک و مستغلات.
سازندگان و پیمانکاران
اگر فردی خواهان خرید خانه نو است، لازم است خریدار به‌منظور ارزیابی کیفیت خانه و نیز تکمیل به موقع آن، سابقه سازنده را بررسی کند. دراین مورد توصیه می‌شود تا خریدار خانه از سازنده، تقاضای مرجع و منبع مشخصی کند و به این ترتیب از ساخته‌های قبلی سازنده بازدید کند. در این زمینه می‌توان با «برنامه ضمانت خانه‌های جدید» و «انجمن سازندگان استان» نیز تماس برقرار کرد. همچنین خریدار می‌تواند ضمن تماس با اداره کسب و کار برتر منطقه‌ی خود، در مورد میزان و وضعیت سابقه سازنده در حوزه کسب و کار مربوطه جمع آوری اطلاعات بپردازد.
بازرس خانه
استفاده از «بازرس خانه» ایده خوبی است. بازرس خانه باید یک گزارش مکتوب با جزییات کامل تهیه و به خریدار خانه ارائه دهد. در این گزارش بازرس باید اطلاعات لازم را در مورد کیفیت خانه و نیز وضعیت تعمیرات انجام شده و مورد نیاز و هزینه های احتمالی آن را، به خریدار نشان دهد.
پیدا کردن چنین بازرسی از طریق مشاوران املاک یا انجمن حرفه‌ای محلی قابل انجام است. در این زمینه خریدار می‌تواند درباره تجارب بازرس سئوال کند و از وی مرجع مشخصی تقاضا کند. همچنین باید اطمینان داشت که بازرس دارای بیمه است. نکته قابل توجه در این زمینه آن است که اگر فردی خانه‌ای را خریداری کند که هزینه تعمیرات زیادی به‌دنبال داشته باشد و این وضعیت را بازرس خانه قبلا به خریدار اعلام نکرده باشد، مطابق قانون، بازرس مسئول کلیه هزینه‌های تعمیراتی پیش آمده است.
به خریدار خانه توصیه می‌شود تا از بازرس مربوطه تقاضا کند، خانه خریداری شده را از نظر وجود یا عدم وجود موریانه بازرسی دقیق نماید. این تقاضا در حالتی که خانه خریداری شده در منطقه‌ای که مورد هجوم موریانه است، واقع شده باشد، ضرورت بیشتری دارد. گفتنی است که هزینه بازرسی یک خانه به ارزش 300 هزار دلار و کمتر از آن، بین 150 تا 300 دلار است که این مبلغ هزینه گزارش مکتوب را نیز پوشش می‌دهد.
کارگزار بیمه
یک کارگزار بیمه می‌تواند کلیه امور بیمه‌ای فرد بیمه‌گذار را اعم از بیمه اتومبیل، املاک و عمر انجام دهد. وام‌دهندگان نسبت به بیمه ملک اصرار دارند؛ زیرا ملک، ضامن وام دریافت شده است. بیمه ملک هزینه جابجایی خانه را نیز در بر می‌گیرد. مقدار مبلغ این بیمه بستگی به ارزش خانه دارد.
ممکن است وام‌دهنده در مورد بیمه عمر نیز به وام‌گیرنده پیشنهاد خاصی بدهد. در صورت پذیرش این پیشنهاد از طرف وام‌گیرنده، مبلغ آن نیز به مبالغ پرداختی وام عادی اضافه می‌شود. مزیت بیمه عمر آن است که اگر خریدار یا همسر وی فوت کنند، بیمه وام مزبور را پرداخت می‌کند.
وکیل
در کبک به وکیل، نوتاری Notary نیز گفته می‌شود. اگر فردی قصد خرید خانه داشته باشد، وکیل می‌تواند از منافع وی حفاظت کند. وکیل مسئول به پایان رساندن معامله بین خریدار و فروشنده است. در این راستا وکیل باید اطمینان حاصل کند که تمام مبالغ بین طرفین محاسبه و مبادله شده است. از جمله این مبالغ می‌توان به پیش‌پرداخت‌های اقلام مصرفی نظیر آب، برق و دیگر تسهیلات، اشاره کرد.
به افراد تازه وارد توصیه می‌شود، برای یافتن وکیل مناسب از دوستان خود کمک بگیرند. همچنین در این ارتباط می‌توان از طریق کتاب زرد نیز به جستجوی وکیل پرداخت. بهتر است موکلین، گزینه‌های مختلف (به‌عنوان وکیل) را از ابعاد مختلف، از جمله هزینه، مورد ارزیابی قرار دهند و سپس از بین آن‌ها، بهترین گزینه را انتخاب کنند.
وام دهنده
در صورتی که فرد تازه واردی، نسبت به خرید خانه تصمیم‌گیری کرده باشد، باید شخصیت‌های حقیقی و حقوقی را جستجو کند. حاضرند برای خرید خانه، به وی وام پرداخت کنند. در این زمینه گزینه‌های زیر مطرح‌اند:
- بانک‌ها
- شرکت‌های تراست
- اتحادیه‌های اعتباری
- صندوق‌های بازنشستگی
- شرکت‌های مالی و اعتباری
- شرکت‌های بیمه
نمایندگان وام
یکی دیگر از عوامل دخیل خرید خانه در کانادا، نمایندگان وام هستند. وظیفه اصلی این دسته از نمایندگان پرداخت وام نیست؛ بلکه آنان به یافتن افرادی می‌پردازند که حاضرند به خریداران خانه، وام پرداخت کنند. باید توجه داشت که نقش نمایندگان وام با مشاورین املاک، متفاوت است. لذا بهتر است خریدار خانه به‌منظور اخذ وام، با نمایندگان وام ارتباط برقرار کند. این افراد معمولا به‌طور مستقل کار می‌کنند و شغل‌شان یافتن وام‌دهنده مناسب برای خریداران خانه است. گفتنی است که نمایندگان وام، دستمزد خود را از وام‌گیرنده طلب می‌کنند. از این‌رو، اگر سابقه اعتباری فردی مناسب نباشد، نرخ دستمزد بالاتر خواهد بود. معمولا نرخ دستمزد این افراد، بین یک تا دو درصد کل مبلغ وام است.
نمایندگان املاک و مستغلات
نمایندگان املاک و مستغلات برای فعالیت در حوزه‌ی کاری خود، باید مجوز کار استانی اخذ کرده باشند. آنان برای اخذ این مجوز، باید امتحان خاصی را با موفقیت گذرانده باشند. یک مشاور ملکی، نماینده یا Broker است که عضو جامعه مشاورین مسکن (CREA) است.
یک مشاور خوب، می‌تواند به افراد تازه وارد در خرید خانه، کمک زیادی کند. به‌عنوان مثال بر اساس لیست موجود، در انتخاب خانه به خریدار کمک فکری دهد، خریدار را جهت بازدید از خانه همراهی کند و در نهایت، به خریدار کمک کند تا بهترین انتخاب ممکن را داشته باشد. هرچه خریدار اطلاعات بیشتری از خواسته‌های خود در اختیار مشاور ملکی قرار دهد، او کمک بهتری در انتخاب خانه مناسب خواهد کرد. همچنین مشاور مسکن در تنظیم پیشنهاد خرید، به خریدار خانه کمک می‌کند و در این راستا صحبت‌های لازم را نیز انجام می‌دهد تا معامله انجام شود.
مشاور مسکن به ازای کمک به خریدار خانه، حق‌الزحمه‌ای دریافت نمی‌کند. او کمیسیون خود را از فروشنده می‌گیرد. خریدار باید توجه داشته باشد که وقتی برای خرید خانه، پیشنهاد قیمتی را به‌صورت مکتوب عرضه می‌کند، در صورت موافقت فروشنده، خریدار به طور قانونی موظف به انجام معامله است. پس باید در رابطه با اعلام قیمت، با وکیل مربوطه مشورت لازم صورت گیرد. برای یافتن مشاور مسکن مناسب نیز می‌توان از راهنمایی‌ها و کمک‌های دوستان مختلف استفاده کرد. همچنین در این زمینه می‌توان در روزنامه‌های محلی جستجو کرد یا به تابلوهای موجود در محله‌ها توجه کرد که نشان‌دهنده میزان تسلط و شناخت آن‌ها از محله مزبور است. به خریداران خانه توصیه می‌شود از خانه‌های باز بازدید به عمل آورند تا نسبت به اوضاع خانه و وضعیت قیمت‌ها کسب اطلاع کنند.
لازم به یادآوری است که مشاوران مسکن، در صورت فروش خانه، از فروشنده کمیسیون دریافت می‌کنند. لذا خریدار باید توجه داشته باشد که مشاور مسکن، او را در خرید ملک، تحت فشار قرار ندهد.
هزینه‌های خرید خانه
در خرید خانه، علاوه بر پرداخت مبلغ ارزش واقعی ملک و زمین، هزینه‌های دیگری نظیر مالیات، بهره و هزینه نوسازی نیز باید پرداخت شود. هزینه بیمه وام از جمله هزینه‌های دیگری است که بسته به میزان پیش‌پرداخت، باید داده شود. درصورت پرداخت 25 درصد قیمت خانه، آنگاه خریدار واجد رهن قراردادی می‌شود.
اگر توان خریدار از نظر پرداخت میزان پیش‌پرداخت، کمتر از 25 درصد باشد، مشمول رهن با نرخ بالاتر خواهید شد که به بیمه وام نیاز دارد. برخی از این نوع بیمه‌ها، برای خریدار این امکان را فراهم می‌کند تا تنها با 5 درصد پیش‌پرداخت، به خرید خانه بپردازند.
مشاور املاک همچنین می‌تواند در ارتباط با مقدار مالیات‌های پرداختی ملک به شهرداری، اطلاعات با ارزشی به خریدار بدهد. مالیات املاک صرف هزینه خدمات شهری نظیر فاضلاب، پیاده‌روها، آتش‌نشانی، پلیس و خیابان‌ها می‌شود.
از جمله هزینه‌های دیگری که افراد در خرید خانه متقبل می‌شوند، می‌توان به حق‌الزحمه وکیل اشاره کرد که در جهت روشن شدن وضعیت ملک از نظر این که آیا در رهن کسی هست یا خیر، کسب اطلاع می‌کند. به‌طور کلی وکیل، مشکلات احتمالی ملک را مورد بررسی قرار می‌دهد. در این راستا وکیل، نسبت به پرداخت مالیات انتقال اقدام می‌کند که رقمی بین 1 تا 4 درصد قیمت خانه است.
چند نکته:
به خریدار توصیه می‌شود، بهترین وکیل را استخدام کند و دستمزد او را کامل بپردازد.
خریدار باید از فروشنده بخواهد تا مالیات‌های ملک مورد معامله را قبل از تاریخ اتمام معامله پیش پرداخت کند.
بیمه وام
بیمه وام از وام‌دهنده حمایت می‌کند تا اگر اقساط وام پرداختی را در سر رسیدهای تعیین شده نتوانست دریافت کند، ضرری متوجه او نشود. این نوع بیمه که از طرف شرکت وام و خانه‌سازی کانادا یا بیمه‌کنندگان خصوصی، تأمین می‌شود، ضرر احتمالی وام‌دهنده را جبران می‌کند.
با توجه به وجود این بیمه، که میزان ریسک‌پذیری وام‌دهنده را در پرداخت وام افزایش می‌دهد، این امکان فراهم می‌شود تا خریدار خانه بتواند تا 95 درصد قیمت خانه، وام دریافت کند.
بر اساس قانون اگر میزان وامی که خریدار خانه دریافت می‌کند، بیش از 75 درصد قیمت خانه باشد، باید نسبت به استفاده از این بیمه اقدام کرد. معمولا وام‌دهنده نسبت به انجام کلیه کارهای وام اقدام می‌کند.
میزان حق بیمه‌ی: بیمه وام حدود نیم تا 25/4 درصد است. میزان دقیق آن، به میزان کل وام دریافتی بستگی دارد. این مقدار را می‌توان به‌صورت نقد و به هنگام اخذ وام پرداخت نمود. همچنین می‌توان این مبلغ را به مقدار وام اصلی اضافه و آن‌را در طول دوره بازپرداخت وام منزل، پرداخت کرد. اغلب افراد، روش دوم را انتخاب می‌کنند و این حق بیمه را در دراز‌مدت پرداخت می‌کنند.
جدول زیر مقدار حق بیمه مزبور را در آگوست سال 2006، با توجه به میزان وام دریافتی، در حالت پرداخت یکجا یا پرداخت طی چند نوبت، نشان می‌دهد.
اگر فردی با سازنده‌ی خانه قرارداد ببندد و حقوق او را طی چند مراحله، پرداخت کند، آنگاه برای دریافت وام 95 درصدی، به‌جای نرخ حق بیمه 75/3 درصد، باید نرخ حق بیمه 25/4 درصد پرداخت کند. اما اگر همین فرد، خانه خود را از سازنده خریداری کند و مبلغ آن را به‌طور یکجا، بعد از پایان کار، پرداخت کند، مبلغ حق بیمه را با نرخ75/3 درصد می‌پردازد. علاوه بر این، او باید مبلغی را در قبال تعهد‌نامه یا applicationپرداخت کند.
برای بیشتر مردم خرید خانه توأم با اخذ وام است. به‌عبارت دیگر در این فرایند خریدار خانه با دریافت وام خانه‌ای می‌خرد که در مرحله بعد همان خانه به‌عنوان ضامن وامی که دریافت کرده است، تلقی می‌شود.
باز پرداخت‌های بیمه وام، حالت ترکیبی دارد. یعنی باید اصل و فرع آن را به‌طور همزمان بازپرداخت کرد. به‌عبارت دیگر، این بازپرداخت‌ها، شامل اصل مبلغ وام، به‌علاوه بهره‌ای است که بابت این وام باید پرداخت شود.
باز پرداخت وام و بهره آن در سررسیدهای زمانی مشخصی انجام می‌شود که معمولا به‌طور ماهیانه، دو هفته یکبار، یا به‌صورت هفتگی انجام می‌شود. اغلب افراد بازپرداخت ماهیانه را انتخاب می‌کنند. ممکن است به این مبلغ، مالیات ملک نیز اضافه شود که شرکت از وام‌گیرنده دریافت و به نمایندگی از او به شهرداری پرداخت می‌کند. معمولا یک وام معمولی از 75 درصد ارزش معامله فراتر نمی‌رود. بنابراین پیش پرداخت وام‌گیرنده باید حداقل 25 درصد اصل وام باشد.
اگر فردی تمایل به پرداخت پیش‌پرداخت اولیه‌ای کمتر از 25 درصد داشته باشد، باید برای وام دریافتی، مقدار بیشتری پرداخت کند. در این صورت وام‌گیرنده می‌تواند فقط تا 5 درصد کل قیمت ملک را به‌عنوان پیش‌پرداخت بپردازد.
اگر فردی وام بیشتری دریافت کند، وام‌دهنده نسبت به تهیه بیمه وام اصرار خواهد داشت. بیمه وام با بیمه عمر وام متفاوت است. در بیمه وام، وام دهنده نسبت به بازپرداخت وام خود اطمینان دارد. در حالی که در بیمه عمر وام، این اطمینان در وام‌گیرنده ایجاد می‌شود که در صورت فوت خود یا همسرش، شرکت بیمه، باقیمانده مبلغ وام را پرداخت کند.
دومین وام بیمه، نوعی وام است که اضافه بر وام اصلی گرفته می‌شود. بهره این نوع بیمه بیشتر از وام اولیه است. از طرف دیگر این نوع وام باید در مدت زمان کمتری بازپرداخت شود. معمولا صاحب‌خانه‌ها از وام مزبور برای انجام تعمیرات استفاده می‌کنند.
برای دریافت این نوع وام، بعد از انجام تمام مراحل اولیه و انتخاب وام‌دهنده، انجام کارهای اداری و رسمی برای دریافت وام (کاغذبازی) آغاز می‌شود. از این‌رو به وام‌گیرندگان توصیه می‌شود، با وجود این که برای تصویب وام، فقط چند روز نیاز است، اما به این منظور وقت بیشتری را در نظر بگیرند. همچنین خریدار باید توجه داشته باشد که در هنگام خرید مورد پیشنهادی، به طور حتم با شرایط وام مورد تقاضا، هماهنگ باشد.
برخی از خریدارانی که برای اولین بار اقدام به خرید خانه می‌کنند، پیش تصویب می‌گیرند. آن‌ها مدارک مالی خود را نزد یک وام‌دهنده معتبر ثبت می‌کنند و برای مقدار مشخصی وام، برگه تصویب دریافت می‌کنند. این موافقتنامه گاهی اوقات، مقدار نرخ بهره را طی استفاده طی 60 تا 90 روز از زمان برگه پیش تصویب، تضمین می‌کند.
معمولا وام‌دهنده از وام‌گیرنده اطلاعاتی را کسب می‌کند، تا نسبت به توانایی وام‌گیرنده در بازپرداخت وام دریافتی، تصمیم‌گیری کند. مهم‌ترین این اطلاعات عبارتند از:
اطلاعات شخصی مانند سن، موقعیت ازدواج، و نظایر آن.
جزئیات شغل، به اضافه مدارکی دال بر اثبات درآمد مانند برگه‌های T4، مدارک برگشت مالیات درآمد شخصی، نامه از کارفرما.
سایر منابع درآمدی مانند درآمد حاصل از اجاره یا بازنشستگی.
اطلاعات روز از حساب بانکی.
مدرکی دال بر آمادگی پیش‌پرداخت خانه.
موافقت دال بر بررسی اعتبار خریدار.
دارایی‌های خریدار مانند وسیله نقلیه یا املاک.
میزان مسئولیت‌پذیری فرد مانند میزان کارت اعتباری، میزان وام دریافتی و بازپرداخت‌های ماهیانه.
هزینه ارزیابی خانه‌ای که خریدار قصد خرید آن‌را دارد.
کپی لیست مشاوران املاک برای خانه‌ای که فرد قصد خرید آن‌را دارد.
در صورت تصمیم به خرید کاندومینیوم، ارائه برگه تسویه حساب مالی کاندومینیوم.
هر گونه مدارک یا اسناد قانونی برای خانه‌ای که خریدار قصد خرید آن را دارد.
حمل اثاثیه
بعد از خرید خانه، نوبت حمل اثاثیه میرسد که، کاری وقت‌گیر است و افراد ناگزیر به انجام آن هستند. در این راستا، اطلاع‌رسانی به شرکت‌های خدمات‌دهنده، نظیر آب، برق، تلفن، گاز و تلویزیون کابلی در زمینه نقل مکان نباید فراموش شود. بدین‌ترتیب این شرکت‌ها در روز مشخصی که اعلام می‌شود، خدمات خود را از آدرس قدیم فرد قطع و در آدرس جدید وصل می‌کنند. همچنین بهتر است دوستان و اقوام خود را نیز از موضوع مکان و حمل و نقل مطلع کرد. شرکت پست کانادا با دریافت مبلغی کم، نامه‌های ارسال شده به آدرس قدیم را، طی مدت زمان محدودی در آدرس جدید فرد تحویل می‌دهد. لذا توصیه می‌شود افراد نقل مکان کرده، به‌منظور ایجاد اطمینان نسبت به مفقود نشدن نامه‌های خود، برای مدتی از این خدمات استفاده کنند.
برای حمل اثاثیه می‌توان نسبت به اجاره یک کامیون اقدام کرد. در کانادا شرکت‌هایی که تخصص اصلی آن‌ها حمل و نقل است، موجودند. این شرکت‌ها، کار بسته‌بندی را نیز انجام می‌دهند. اگر فردی کار بسته‌بندی اسباب و اثاثیه را خود انجام دهد و فقط از خدمات بارگیری و حمل و نقل شرکت‌های خدماتی استفاده کند، هزینه‌ها برای چنین فردی ارزان‌تر است. همچنین اگر فردی مرحله بارگیری را خود به همراه گروه دوستانش به عهده گیرد، در هزینه‌ها صرفه‌جویی خواهد کرد. در کانادا این امکان فراهم است تا کامیون بدون راننده نیز اجاره کرد و بارها را خود فرد حمل کند. این روش ارزان‌ترین حالت ممکن است.
اگر فردی برای حمل بار، ناگزیر به استخدام کارگر است، لازم است قبل از پرداخت حق الزحمه اطمینان پیدا کند که وسایل، سالم به مقصد می‌رسند. اگر اسباب و اثاثیه قیمت بالایی دارند و حمل و نقل نیز به‌وسیله شرکت‌های خدماتی صورت می‌گیرد، توصیه می‌شود برای حمل و نقل از بیمه استفاده کنید.
