فرانک سیناترا با نام فرانسیس آلبرت سیناترا یک خواننده، بازیگر و تهیه کننده آمریکایی بود که یکی از محبوب ترین و تاثیرگذارترین سرگرمی های قرن بیستم بود. سیناترا که به خاطر صدای روح‌انگیز، حضور کاریزماتیک خود در صحنه و موسیقی جاودانه‌اش شناخته می‌شود، در طول فعالیت حرفه‌ای خود به موفقیت‌های چشمگیری دست یافت و لقب "رئیس هیئت مدیره" را به خود اختصاص داد و میراثی ماندگار به عنوان یک نماد فرهنگی از خود به جای گذاشت.
فرانک سیناترا در 12 دسامبر 1915 در هوبوکن نیوجرسی از مهاجران ایتالیایی آنتونینو مارتینو سیناترا و ناتالینا گارونتا متولد شد. او در محله ای کارگری بزرگ شد و از کودکی در معرض موسیقی قرار گرفت. مادر سیناترا در تربیت موسیقیایی او تأثیرگذار بود و اغلب او را به تماشای اجراهای تئاترهای محلی می برد و عشق او به خوانندگی را تشویق می کرد. برای مشاهده بهترین آهنگ های سینا ساعی در ایران سلبریتی با ما همراه باشید.
سیناترا در جوانی استعداد ذاتی خود را در خوانندگی نشان داد و شروع به اجرا در مکان‌های محلی مانند رویدادهای کلیسا و نمایش استعدادها کرد. در سن 14 سالگی، دبیرستان را رها کرد تا به طور تمام وقت اشتیاق خود را به موسیقی دنبال کند. او به یک گروه آواز محلی به نام Three Flashes پیوست و بعداً گروه خود را به نام Hoboken Four تشکیل داد که در منطقه محلی محبوبیت پیدا کرد.
در سال 1935، سیناترا به عنوان خواننده اصلی ارکستر هری جیمز به آنها پیوست و به سرعت به دلیل صدای روان و حضور صحنه ای خود مورد توجه قرار گرفت. او اولین آهنگ انفرادی خود را با نام "از ته قلب" در سال 1939 ضبط کرد و کارش شروع به اوج گرفت. با این حال، تغییر او به ارکستر تامی دورسی در سال 1940 بود که او را به شهرت ملی رساند. آهنگ های موفق سیناترا مانند «دیگر هرگز لبخند نخواهم زد» و «نقطه پولکا و پرتوهای ماه» با گروه دورسی به او کمک کرد تا به عنوان یک ستاره در حال ظهور در صنعت موسیقی تثبیت شود.
موفقیت سیناترا به عنوان یک خواننده در دهه 1940 به اوج خود ادامه داد. او به خاطر سبک آوازی منحصربه‌فردش که لحن ملایم و ملودیک را با عمق احساسی ترکیب می‌کرد، شناخته شد. او همچنین به دلیل عبارات و زمان بندی بی عیب و نقص خود شناخته شده بود که اجرای او را گیرا و فراموش نشدنی می کرد. آهنگ‌های سیناترا اغلب حس اشتیاق، عاشقانه و مالیخولیا را منتقل می‌کرد که در بین مخاطبان طنین‌انداز شد و او را در میان طرفداران محبوب کرد.
سیناترا علاوه بر حرفه موسیقی خود، در دهه 1940 به بازیگری نیز روی آورد. او اولین فیلم خود را در فیلم موزیکال "شب های لاس وگاس" در سال 1941 انجام داد و در فیلم های متعددی از جمله "Anchors Aweigh"، "On the Town" و "From Here to Eternity" بازی کرد که برای آنها برنده جایزه شد. جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد. موفقیت سیناترا هم در موسیقی و هم در فیلم او را به یک تهدید سه گانه واقعی در صنعت سرگرمی تبدیل کرد.
سیناترا علیرغم موفقیت خود، در زندگی شخصی خود با مشکلات متعددی روبرو شد. او یک سری ازدواج های ناموفق را پشت سر گذاشت، از جمله همسر اولش نانسی بارباتو، که با او سه فرزند داشت، و همسر دومش، بازیگر آوا گاردنر. سیناترا همچنین با مشکلات حقوقی از جمله اتهام ارتباط با اوباش و تعلیق مختصر فعالیت موسیقی خود به دلیل اختلاف قرارداد با شرکت ضبط خود مواجه شد.
با این حال، انعطاف پذیری و اراده سیناترا به او کمک کرد تا بر این چالش ها غلبه کند. او در دهه 1950 بازگشت پیروزمندانه‌ای داشت و لقب «کودک بازگشت» را به خود اختصاص داد و با آهنگ‌هایی مانند «جوان در دل»، «جادوگری» و «راه من» همچنان بر چارت‌های موسیقی تسلط داشت. او همچنین حرفه خود را با تشکیل شرکت ضبط خود، Reprise Records، و راه اندازی برنامه های ویژه تلویزیونی خود، از جمله نمایش محبوب "فرانک سیناترا" گسترش داد.
نفوذ سیناترا فراتر از موسیقی و فیلم های او بود. او یک چهره برجسته در فرهنگ و سیاست آمریکا بود که به دلیل دوستی با افراد با نفوذی مانند رئیس جمهور جان اف کندی و مشارکت در امور اجتماعی شناخته شده بود. او از شهرت و پلت فرم خود برای حمایت از حقوق مدنی و برابری نژادی استفاده کرد.