۱۴۰۰/۰۸/۱۰, ۰۲:۰۸ ق.ظ
مرکز کندی برای هنرهای نمایشی، به عنوان یک "یادبود زنده" برای رئیس جمهور جان اف کندی، موقعیتی فعال در میان بناهای تاریخی ریاست جمهوری در واشنگتن دی سی از طریق رویدادهای عمومی و هنر محرک، مرکز کندی مکانی را ارائه می دهد که جامعه می تواند درگیر و تعامل با هنرمندان در سراسر طیف کامل فرآیند خلاقیت است. گسترش REACH که توسط معماران استیون هال طراحی شده است، تمرین، آموزش، و طیف وسیعی از فضاهای داخلی و خارجی انعطاف پذیر را اضافه می کند تا به مرکز کندی اجازه دهد تا به ایفای نقش رهبری در ارائه فرصت های هنری، فرهنگی و غنی سازی ادامه دهد.
طراحی The REACH معماری را با منظره ادغام می کند تا ابعاد یک بنای یادبود زنده را گسترش دهد. طراحی منظر شامل بازتابی روایی در مورد زندگی پرزیدنت کندی است: بیشه ای از 35 درخت جینکو که در اواخر نوامبر برگ های طلایی پاییزی خود را می ریزند، موقعیت جان اف کندی را به عنوان سی و پنجمین رئیس جمهور ایالات متحده تصدیق می کند. و یک استخر منعکس کننده و عرشه منظره چوب ماهون در همان ابعاد و تخته های چوب ماهون قایق کندی در جنگ جهانی دوم، PT109 ساخته شده است.
سه غرفه REACH در مکمل/تضاد با ساختمان اصلی و تاریخی مرکز کندی توسط ادوارد دورل استون، با منظره ترکیب شده‌اند. آنها فضاهای بیرونی بین آنها را شکل می دهند و مناظری را به بنای یادبود واشنگتن، یادبود لینکلن و حاشیه رودخانه پوتوماک قاب می کنند. این سه غرفه در زیر بام‌های سبز به هم متصل شده‌اند تا فضای داخلی مرکز کندی را با 72000 متر مربع استودیو باز، فضاهای تمرین و اجرا و فضاهای اختصاصی آموزش هنر گسترش دهند. تعبیه بخش زیادی از گسترش در زیر یک منظر عمومی، حداکثر فضای سبز را به جامعه ارائه می دهد و از فضاهای داخلی چشم انداز چشم انداز می دهد.
چشم انداز باز فضاهای بزرگ و صمیمی را برای جمع آوری و بازدید در تمام اوقات روز فراهم می کند. پخش همزمان اجراهای زنده از داخل مرکز کندی بر روی دیوار شمالی بزرگترین غرفه در مقابل یک چمنزار گسترده نمایش داده می شود. این چشم انداز به عنوان یک بام سبز بر روی فضاهای داخلی زیر عمل می کند، که بزرگترین در واشنگتن دی سی با حدود 69000 فوت مربع است. باغ‌های متنوع فرصت‌هایی را برای اجراها و رویدادهای غیررسمی و سایر مکان‌های انعطاف‌پذیر برای تعامل بیشتر فراهم می‌کنند و مرکز را به عنوان پیوندی از هنر، یادگیری و فرهنگ در سال‌های آینده بیشتر قرار می‌دهند.
آلاچیق های بتنی با تخته سفید تیتانیوم با مناظر درگیر می شوند و به آرامی خمیده می شوند تا نور طبیعی را برای فضای داخلی جذب کنند. روکش بتن از تخته های صنوبر داگلاس زبانه و شیار 4 اینچی تشکیل شده است که فرم های تخته سه لا CNC را پوشانده است. از دور، بتن یکپارچه و بدون درز به نظر می رسد، اما وقتی از نزدیک بررسی می شود، دارای مقیاس تخته های چوبی است که به بدن و دست مربوط می شود، در حالی که به طور همزمان اثری از روند ساخت و ساز را نشان می دهد.
در حالی که همه از نظر شکل متفاوت هستند و در برابر هر توصیف هندسی تعریف شده مقاومت می کنند، این سه غرفه از طریق هندسه سطح حاکم به هم متصل می شوند. این استراتژی زبانی از فرم‌ها را ایجاد می‌کند، از بخش‌های مخروطی گرفته تا پارابولوئیدهای هذلولی، یک آکوستیک بصری که در سراسر غرفه‌ها پژواک می‌یابد، فضای بین آنها را حجامت می‌کند و صدا را در داخل پخش می‌کند.
در داخل ساختمان، یک بافت بتن چروک شده به تازگی ایجاد شده دیوارهای فضاهای تمرین و اجرا را می‌پوشاند و کیفیت‌های صوتی را مستقیماً در دیوارهای بتنی ریخته‌شده سازه‌ای ادغام می‌کند.
نور طبیعی از طریق شیشه های شفاف، شفاف و منحنی به تمام فضاها داده می شود. سطوح درخشان از طریق حکاکی کردن شیشه و ساندویچ کردن لایه‌های سفید شفاف بین لایه‌ها، نور را به اعماق فضای داخلی پخش می‌کنند و در شب به بیرون می درخشند. پنجره‌ها به گونه‌ای قرار گرفته‌اند که نماهایی را از عمق کامل فضای داخلی، از لابی ورودی و فضاهای تمرین و رویداد گرفته تا رودخانه و مناظر فراتر، فراهم می‌کنند، و کنجکاوی خلاقانه و تعامل پویا را تشویق می‌کنند.
با REACH، اتصال مستقیم مرکز کندی به رودخانه پوتوماک، بیش از 50 سال پس از گم شدن در طراحی اولیه استون، سرانجام حاصل شد. یک پل عابر پیاده جدید که به نظر می رسد بر روی پارک شناور است، امکان دسترسی آسان به مسیر راک کریک و اسکله جورج تاون را فراهم می کند.
پردیس به تازگی گسترش یافته، مرکز کندی را به عنوان یک موسسه هنری قرن بیست و یکم و آینده گرا قرار می دهد و از پرزیدنت کندی و سهم قابل توجه او در هنر و فرهنگ آمریکایی تجلیل می کند.
طراحی The REACH معماری را با منظره ادغام می کند تا ابعاد یک بنای یادبود زنده را گسترش دهد. طراحی منظر شامل بازتابی روایی در مورد زندگی پرزیدنت کندی است: بیشه ای از 35 درخت جینکو که در اواخر نوامبر برگ های طلایی پاییزی خود را می ریزند، موقعیت جان اف کندی را به عنوان سی و پنجمین رئیس جمهور ایالات متحده تصدیق می کند. و یک استخر منعکس کننده و عرشه منظره چوب ماهون در همان ابعاد و تخته های چوب ماهون قایق کندی در جنگ جهانی دوم، PT109 ساخته شده است.
سه غرفه REACH در مکمل/تضاد با ساختمان اصلی و تاریخی مرکز کندی توسط ادوارد دورل استون، با منظره ترکیب شده‌اند. آنها فضاهای بیرونی بین آنها را شکل می دهند و مناظری را به بنای یادبود واشنگتن، یادبود لینکلن و حاشیه رودخانه پوتوماک قاب می کنند. این سه غرفه در زیر بام‌های سبز به هم متصل شده‌اند تا فضای داخلی مرکز کندی را با 72000 متر مربع استودیو باز، فضاهای تمرین و اجرا و فضاهای اختصاصی آموزش هنر گسترش دهند. تعبیه بخش زیادی از گسترش در زیر یک منظر عمومی، حداکثر فضای سبز را به جامعه ارائه می دهد و از فضاهای داخلی چشم انداز چشم انداز می دهد.
چشم انداز باز فضاهای بزرگ و صمیمی را برای جمع آوری و بازدید در تمام اوقات روز فراهم می کند. پخش همزمان اجراهای زنده از داخل مرکز کندی بر روی دیوار شمالی بزرگترین غرفه در مقابل یک چمنزار گسترده نمایش داده می شود. این چشم انداز به عنوان یک بام سبز بر روی فضاهای داخلی زیر عمل می کند، که بزرگترین در واشنگتن دی سی با حدود 69000 فوت مربع است. باغ‌های متنوع فرصت‌هایی را برای اجراها و رویدادهای غیررسمی و سایر مکان‌های انعطاف‌پذیر برای تعامل بیشتر فراهم می‌کنند و مرکز را به عنوان پیوندی از هنر، یادگیری و فرهنگ در سال‌های آینده بیشتر قرار می‌دهند.
آلاچیق های بتنی با تخته سفید تیتانیوم با مناظر درگیر می شوند و به آرامی خمیده می شوند تا نور طبیعی را برای فضای داخلی جذب کنند. روکش بتن از تخته های صنوبر داگلاس زبانه و شیار 4 اینچی تشکیل شده است که فرم های تخته سه لا CNC را پوشانده است. از دور، بتن یکپارچه و بدون درز به نظر می رسد، اما وقتی از نزدیک بررسی می شود، دارای مقیاس تخته های چوبی است که به بدن و دست مربوط می شود، در حالی که به طور همزمان اثری از روند ساخت و ساز را نشان می دهد.
در حالی که همه از نظر شکل متفاوت هستند و در برابر هر توصیف هندسی تعریف شده مقاومت می کنند، این سه غرفه از طریق هندسه سطح حاکم به هم متصل می شوند. این استراتژی زبانی از فرم‌ها را ایجاد می‌کند، از بخش‌های مخروطی گرفته تا پارابولوئیدهای هذلولی، یک آکوستیک بصری که در سراسر غرفه‌ها پژواک می‌یابد، فضای بین آنها را حجامت می‌کند و صدا را در داخل پخش می‌کند.
در داخل ساختمان، یک بافت بتن چروک شده به تازگی ایجاد شده دیوارهای فضاهای تمرین و اجرا را می‌پوشاند و کیفیت‌های صوتی را مستقیماً در دیوارهای بتنی ریخته‌شده سازه‌ای ادغام می‌کند.
نور طبیعی از طریق شیشه های شفاف، شفاف و منحنی به تمام فضاها داده می شود. سطوح درخشان از طریق حکاکی کردن شیشه و ساندویچ کردن لایه‌های سفید شفاف بین لایه‌ها، نور را به اعماق فضای داخلی پخش می‌کنند و در شب به بیرون می درخشند. پنجره‌ها به گونه‌ای قرار گرفته‌اند که نماهایی را از عمق کامل فضای داخلی، از لابی ورودی و فضاهای تمرین و رویداد گرفته تا رودخانه و مناظر فراتر، فراهم می‌کنند، و کنجکاوی خلاقانه و تعامل پویا را تشویق می‌کنند.
با REACH، اتصال مستقیم مرکز کندی به رودخانه پوتوماک، بیش از 50 سال پس از گم شدن در طراحی اولیه استون، سرانجام حاصل شد. یک پل عابر پیاده جدید که به نظر می رسد بر روی پارک شناور است، امکان دسترسی آسان به مسیر راک کریک و اسکله جورج تاون را فراهم می کند.
پردیس به تازگی گسترش یافته، مرکز کندی را به عنوان یک موسسه هنری قرن بیست و یکم و آینده گرا قرار می دهد و از پرزیدنت کندی و سهم قابل توجه او در هنر و فرهنگ آمریکایی تجلیل می کند.
