واریس چیست؟
رگها عروق خونیای هستند که خون را از همهی اعضای بدن به سمت قلب و ریه باز میگردانند. هنگامی که ارگانهای مختلف برای انجام عملکردهای خود از اکسیژن خون استفاده میکنند، خون مورد استفاده خود را که حاوی مواد زائد (مانند دی اکسید کربن) است به رگها آزاد میکنند. پس از آن خون موجود در رگها به قلب منتقل میشود و به ریهها ـ جایی که دی اکسیدکربنزدایی شده و اکسیژن بیشتری توسط خون بارگذاری میشود ـ باز میگردد و توسط شریانها به سمت دیگر بدن منتقل میشود. هنگامی که بدن در حالت استراحت باشد، تنها بخشی از خون موجود در بدن گردش میکند. مابقی خون در رگهای غیر فعال باقی میماند و زمانی که بدن فعالتر میشود، خون اضافی نیاز به گردش برای حمل اکسیژن در کل بدن فعال میشود. این ظرفیت ذخیرهسازی به علت انعطاف پذیری دیوارههای رگهاست.
رگها دارای اندازههای مختلفی بسته به مکان و عملکرد خود هستند. بزرگترین رگها در مرکز بدن قرار دارند. این رگها، خون را از همهی عروق کوچکتر جمعآوری میکنند و سپس آن را به قلب منتقل میکنند. شاخههای این رگهای بزرگ، کوچک و کوچکتر میشوند تا از مرکز بدن دور گردند. رگهایی که به سطح پوست نزدیک میشوند، رگهای سطحی نام دارند. رگهای عمیقتر و نزدیک به مرکز بدن، رگهای عمیق نامیده میشوند. رگهای دیگری نیز وجود دارد که رگهای سطحی را به رگهای عمیق متصل میکنند و رگهای رابط نامیده میشوند. رگهای سطحی و شاخههای آنها نزدیک به پوست هستند و رگهای عمیق در عضله و بافت همبند قرار میگیرند. رگهای بزرگتر دارای دریچههای یک طرفه هستند تا مانع از بازگشت و تجمع خون در جهت گرانش زمین و ایجاد واریس شوند. به طور کلی، خون از وریدهای سطحی به رگهای عمیق میرود و از آنجا از طریق شبکهای از وریدهای بزرگتر به قلب منتقل میشود.
این رگهای قابل مشاهده که با نام وریدهای واریسی شناخته میشوند، در پاها و رانها شایع هستند، اما میتوانند در هر قسمت از بدن ایجاد شوند. رگهای واریسی بزرگ قابل رؤیت، انحنایی، قابل لمس و طولانی هستند. رگهای عنکبوتی کوچک نیز بر روی سطح پوست ظاهر میشوند و مانند خطوط کوتاه، خوشهای و پر پیچ و خم هستند. آنها به طور معمول قابل لمس نیستند. مویرگهای عنکبوتی در رانها، مچ پا و پاها شایع هستند و ممکن است بر روی صورت نیز ظاهر شوند و واریس واقعی نیستند. واریس مربوط به رگهای خونی است که خون را از قسمتهای بیرونی بدن به قلب و ریهها میرسانند. رگهای واریس ارثی بوده و در یک فرد سالخوردگی برجستهتر میشوند.
رگهای واریسی زمانی که دریچههای معیوب در رگها اجازه جریان خون عادی را نمیدهند، بزرگ و منبسط شده و با خون پر میشوند. رگهای واریسی معمولاً متورم و برجسته بوده و با رنگ آبی، بنفش تیره یا قرمز ظاهر میشوند و آنها در اغلب موارد دردناک و ناراحت کننده هستند. رگهای واریس در نزدیکی سطح پوست معمولاً جدی نیستند، اما گاهی اوقات می توانند به مشکلات دیگر منجر شوند. رگهای واریسی میتوانند منجر به درد یا حتی زخم در پاها شوند. رگهای واریسی را میتوان ناشی از تضعیف دریچههای عروقی یا دیوارههای آن و التهاب در رگها (فلبیت) دانست. با این حال رگهای واریسی و عروق عنکبوتی معمولاً خطرناک نیستند.
بروز عروق واریسی به خصوص در زنان بسیار رایج است. حدود ۲۵ درصد از همه بزرگسالان دارای واریس هستند. تقریباً ۱ نفر از هر ۴ بزرگسالان در ایالات متحده مبتلا به وریدهای واریسی هستند. در اکثر موارد، واریس در قسمت پایینی پاها ظاهر میشود. اگر بیمار تورم و درد و ناراحتی قابل ملاحظهای را تجربه کند، درمان لازم است. خوشبختانه، تعدادی از گزینههای درمانی موجود شامل روشهای مراقبتی خانگی است. گاهی اوقات و در موارد بسیار شدید رگهای واریسی باعث پارگی یا ایجاد زخمهای واریسی بر روی پوست خواهند شد که نیاز به درمان دارد. مداخلات و درمانهایی مانند جراحی، تخلیه توسط لیزر و اسکلروتراپی یا تکنولوژیهای دیگر در مواردی که رگها باعث علایم قابل توجهی شوند و به درمان غیر مداخلهای پاسخ ندهند، ضروری است.
علایم واریس
علایم ابتدایی وریدهای واریسی بسیار شایع است. رگههایی با ظاهر نامناسب و معمولاً بر روی پاها ممکن است همراه با درد، سوزش، تورم و یا در اطراف رگهای بزرگ بروز کند. علایم معمولاً در هوای گرم و پس از نشستن یا ایستادن طولانی مدت بدتر میشوند. با راه رفتن و استراحت دادن به پاها و بالا قرار دادن آن علایم بهتر خواهد شد. در بعضی موارد حتی میتواند تورم و تغییر رنگ ایجاد کند. در موارد شدید رگها به طور قابل توجهی خونریزی میکنند و زخمهایی در محل شکل میگیرند. بعضی از افراد ممکن است از احساس درد ناخوشایند و فشار روی وریدهای واریسی شکایت کنند.
زنان باردار و افراد چاق و دارای اضافه وزن بیشتر در معرض وریدهای واریسی هستند. رگهای واریسی میتوانند در حین قاعدگی یا حاملگی بیشتر یا برجستهتر شوند. در اکثر موارد، هیچ دردی وجود ندارد، اما علایم واریس ممکن است شامل موارد زیر باشد:
رگههای پیچ خورده، متورم و یکپارچه به شکل طناب؛
رگهای آبی یا بنفش تیره؛
برخی از بیماران نیز ممکن است این علایم را تجربه کنند، شامل:
درد شدید؛
خستگی؛
احساس سنگینی در پاها به خصوص پس از ورزش و یا در شب؛
خونریزی طولانیتر از حد طبیعی در صورت آسیب جزئی به ناحیه؛
گرفتگی عضلات؛
خارش در اطراف یک یا چند رگ؛
ترومبوفلبیت (تشکیل لخته خون در ورید واریسی) ؛
مچ پا متورم و التهاب ناحیه؛
تلانژکتازی عنکبوتی در پای آسیب دیده؛
تغییرات پوستی درخشان در نزدیکی وریدهای واریسی، معمولاً قهوهای یا آبی رنگ؛
اگزمای وریدی (قرمزی، خشکی و خارش پوست در ناحیه آسیب دیده)؛
سندرم پاهای بیقرار در درصد بالایی از افراد مبتلا به واریس؛
آتروفی بلانچ ( تکههای سفید نامنظم است که به نظر میرسد به شکل زخم در مچ پا ظاهر میشوند)؛
رگهای عنکبوتی مشابه رگهای واریسی اما کوچکتر هستند. رگههای عنکبوتی در نزدیکی سطح پوست و اغلب قرمز یا آبی هستند و معمولاً بر روی پاها اتفاق میافتند، اما میتوانند بر روی صورت نیز پیدا شوند. رگههای عنکبوتی در اندازههای مختلف متفاوت هستند.
رگهای واریسی رایج هستند و معمولاً نشانهای از یک مشکل جدی نیستند. اما در بعضی موارد، واریسی میتواند نشانهای از انسداد در وریدهای عمیقتر به نام ترومبوز ورید عمقی باشد. ترومبوز ورید عمقی نیاز به پیگری فوری دارد.
اگر رگهای واریسی باعث ناراحتی فرد نشود نیازی به درمان نخواهد داشت. بسیاری از افراد مبتلا به واریس علایم جسمی ندارند. با این حال، ممکن است از وجود ظاهر بدشکل وریدهای واریسی اظهار ناراحتی کنند. درد قفسه سینه یا تنگی نفس ممکن است وجود یک لخته خون در رگهای خونی قلب یا ریهها را نشان دهد که در آن صورت باید بیمار بلافاصله به بخش اورژانس بیمارستان منتقل شود. اما داشتن ورید واریسی لزوماً به این معنی نیست که فرد در نهایت یک لخته خون ایجاد میکند یا یک لخته خون به نحوی باعث مراجعه اورژانسی او خواهد شد.
انواع واریس
انواع مختلفی از رگهای واریسی وجود دارد که معمولاً توسط دیوارهها و دریچههای ضعیف ایجاد میشوند. انواع واریس عبارتاند از:
واریس صافن بزرگ: در صورتی که ورید صافن بزرگ و انشعابات اصلی آن که از مچ تا کشالهی ران کشیده شده دچار واریس و برجسته شود، واریس ورید صافن نامیده خواهد شد که بیشتر در پشت و خارج ران و ساق پاها با ظاهری ناخوشاینده دیده میشود.
واریس صافن کوچک: در صورتی که ورید صافن کوچک موجود در حد فاصل زردپی آشیل و ورید عمقی زیر زانو دچار واریس و برجسته شود، واریس صافن کوچک نام گرفته و بیشتر در پشت زانو و پشت مچ پا دیده میشود.
واریسی شاخهای: این نوع واریس شاخهای به صورت تکهای و برجسته از انشعابات ورید صافن بزرگ ناشی شده و بیشتر به شکل یک تکه و با قطر و برجستگی کمتر در پشت زانو دیده میشود.
واریس متوسط: این نوع واریس که به راحتی بر روی پا قابل مشاهده و تشخیص است به رنگ کبود و با ظاهری ناخوشایند بروز کرده و در صورت عدم درمان به موقع منجر به عوارض جدیتری خواهند شد.
واریس شدید: واریسهایی که به موقع درمان و پیگیری نشدهاند، برجسته و بدشکل و شدید شده و با ایجاد عوارضی چون زخم پا و تورم شدید سلامت فرد را تهدید خواهند کرد و نیاز به اقدام درمان فوری دارند.
واریس مشبک یا عنکبوتی: به عنوان رگههای نخ و یا عنکبوتی شناخته میشوند و خوشههای کوچک از رگهای آبی یا قرمز هستند که گاهی اوقات بر روی صورت یا پاها به خصوص ناحیه زیر زانو یا خارج ران ظاهر میشوند. آنها بی ضرر هستند و بر خلاف وریدهای تنه برجسته نیستند و به اندازه دو الی سه میلیمتر و به شکل شبکه تار عنکبوتی یا تور پخش میشوند. این نوع واریس در زنان نسبت به مردان شایعتر است.
درمانهای تهاجمی و جراحی واریس
گاهی اوقات مدیریت محافظه کارانه شبکهی عنکبوتی و وریدهای واریسی در خانه ممکن است نتایج مطلوب را فرآهم نکنند. در این موارد، بسته به محل و اندازه رگهای غیر طبیعی، روشهای تخصصی پزشکی بیشتری در دسترس قرار میگیرد. این روشهای پزشکی اغلب به دلایل تمایل به زیبایی صورت میگیرند. بنابراین در صورتی که ایجاد تغییراتی در شیوهی زندگی پاسخ مناسب و مطلوب ندهند یا اگر رگهای واریسی بدتر شده و باعث درد زیادی شوند، پزشک یک روش تهاجمی را برای درمان واریس فرد امتحان میکند. بستن و سوزاندن عروق واریسی یک درمان جراحی است که نیاز به بیهوشی دارد. اگرچه با وجود تغییرات به روز شده در جراحی سوزاندن وریدی توسعه یافته است، اما این روش به ندرت انجام میشود، زیرا امروزه گزینههای جدیدتر و کمتر تهاجمی در دسترس هستند. یکی از اولین درمانهای ارائه شده شامل استفاده از انرژی یا از امواج رادیویی فرکانس بالا و یا لیزرها برای از بین بردن رگهای آسیب دیده است. در حال حاضر، طیف گستردهای از گزینههای درمانی تهاجمی برای وریدهای واریسی در دسترس است که در ادامه به توصیف اجمالی هر یک از آنها خواهیم پرداخت.
منبع: درمان واریس با لیزر
رگها عروق خونیای هستند که خون را از همهی اعضای بدن به سمت قلب و ریه باز میگردانند. هنگامی که ارگانهای مختلف برای انجام عملکردهای خود از اکسیژن خون استفاده میکنند، خون مورد استفاده خود را که حاوی مواد زائد (مانند دی اکسید کربن) است به رگها آزاد میکنند. پس از آن خون موجود در رگها به قلب منتقل میشود و به ریهها ـ جایی که دی اکسیدکربنزدایی شده و اکسیژن بیشتری توسط خون بارگذاری میشود ـ باز میگردد و توسط شریانها به سمت دیگر بدن منتقل میشود. هنگامی که بدن در حالت استراحت باشد، تنها بخشی از خون موجود در بدن گردش میکند. مابقی خون در رگهای غیر فعال باقی میماند و زمانی که بدن فعالتر میشود، خون اضافی نیاز به گردش برای حمل اکسیژن در کل بدن فعال میشود. این ظرفیت ذخیرهسازی به علت انعطاف پذیری دیوارههای رگهاست.
رگها دارای اندازههای مختلفی بسته به مکان و عملکرد خود هستند. بزرگترین رگها در مرکز بدن قرار دارند. این رگها، خون را از همهی عروق کوچکتر جمعآوری میکنند و سپس آن را به قلب منتقل میکنند. شاخههای این رگهای بزرگ، کوچک و کوچکتر میشوند تا از مرکز بدن دور گردند. رگهایی که به سطح پوست نزدیک میشوند، رگهای سطحی نام دارند. رگهای عمیقتر و نزدیک به مرکز بدن، رگهای عمیق نامیده میشوند. رگهای دیگری نیز وجود دارد که رگهای سطحی را به رگهای عمیق متصل میکنند و رگهای رابط نامیده میشوند. رگهای سطحی و شاخههای آنها نزدیک به پوست هستند و رگهای عمیق در عضله و بافت همبند قرار میگیرند. رگهای بزرگتر دارای دریچههای یک طرفه هستند تا مانع از بازگشت و تجمع خون در جهت گرانش زمین و ایجاد واریس شوند. به طور کلی، خون از وریدهای سطحی به رگهای عمیق میرود و از آنجا از طریق شبکهای از وریدهای بزرگتر به قلب منتقل میشود.
این رگهای قابل مشاهده که با نام وریدهای واریسی شناخته میشوند، در پاها و رانها شایع هستند، اما میتوانند در هر قسمت از بدن ایجاد شوند. رگهای واریسی بزرگ قابل رؤیت، انحنایی، قابل لمس و طولانی هستند. رگهای عنکبوتی کوچک نیز بر روی سطح پوست ظاهر میشوند و مانند خطوط کوتاه، خوشهای و پر پیچ و خم هستند. آنها به طور معمول قابل لمس نیستند. مویرگهای عنکبوتی در رانها، مچ پا و پاها شایع هستند و ممکن است بر روی صورت نیز ظاهر شوند و واریس واقعی نیستند. واریس مربوط به رگهای خونی است که خون را از قسمتهای بیرونی بدن به قلب و ریهها میرسانند. رگهای واریس ارثی بوده و در یک فرد سالخوردگی برجستهتر میشوند.
رگهای واریسی زمانی که دریچههای معیوب در رگها اجازه جریان خون عادی را نمیدهند، بزرگ و منبسط شده و با خون پر میشوند. رگهای واریسی معمولاً متورم و برجسته بوده و با رنگ آبی، بنفش تیره یا قرمز ظاهر میشوند و آنها در اغلب موارد دردناک و ناراحت کننده هستند. رگهای واریس در نزدیکی سطح پوست معمولاً جدی نیستند، اما گاهی اوقات می توانند به مشکلات دیگر منجر شوند. رگهای واریسی میتوانند منجر به درد یا حتی زخم در پاها شوند. رگهای واریسی را میتوان ناشی از تضعیف دریچههای عروقی یا دیوارههای آن و التهاب در رگها (فلبیت) دانست. با این حال رگهای واریسی و عروق عنکبوتی معمولاً خطرناک نیستند.
بروز عروق واریسی به خصوص در زنان بسیار رایج است. حدود ۲۵ درصد از همه بزرگسالان دارای واریس هستند. تقریباً ۱ نفر از هر ۴ بزرگسالان در ایالات متحده مبتلا به وریدهای واریسی هستند. در اکثر موارد، واریس در قسمت پایینی پاها ظاهر میشود. اگر بیمار تورم و درد و ناراحتی قابل ملاحظهای را تجربه کند، درمان لازم است. خوشبختانه، تعدادی از گزینههای درمانی موجود شامل روشهای مراقبتی خانگی است. گاهی اوقات و در موارد بسیار شدید رگهای واریسی باعث پارگی یا ایجاد زخمهای واریسی بر روی پوست خواهند شد که نیاز به درمان دارد. مداخلات و درمانهایی مانند جراحی، تخلیه توسط لیزر و اسکلروتراپی یا تکنولوژیهای دیگر در مواردی که رگها باعث علایم قابل توجهی شوند و به درمان غیر مداخلهای پاسخ ندهند، ضروری است.
علایم واریس
علایم ابتدایی وریدهای واریسی بسیار شایع است. رگههایی با ظاهر نامناسب و معمولاً بر روی پاها ممکن است همراه با درد، سوزش، تورم و یا در اطراف رگهای بزرگ بروز کند. علایم معمولاً در هوای گرم و پس از نشستن یا ایستادن طولانی مدت بدتر میشوند. با راه رفتن و استراحت دادن به پاها و بالا قرار دادن آن علایم بهتر خواهد شد. در بعضی موارد حتی میتواند تورم و تغییر رنگ ایجاد کند. در موارد شدید رگها به طور قابل توجهی خونریزی میکنند و زخمهایی در محل شکل میگیرند. بعضی از افراد ممکن است از احساس درد ناخوشایند و فشار روی وریدهای واریسی شکایت کنند.
زنان باردار و افراد چاق و دارای اضافه وزن بیشتر در معرض وریدهای واریسی هستند. رگهای واریسی میتوانند در حین قاعدگی یا حاملگی بیشتر یا برجستهتر شوند. در اکثر موارد، هیچ دردی وجود ندارد، اما علایم واریس ممکن است شامل موارد زیر باشد:
رگههای پیچ خورده، متورم و یکپارچه به شکل طناب؛
رگهای آبی یا بنفش تیره؛
برخی از بیماران نیز ممکن است این علایم را تجربه کنند، شامل:
درد شدید؛
خستگی؛
احساس سنگینی در پاها به خصوص پس از ورزش و یا در شب؛
خونریزی طولانیتر از حد طبیعی در صورت آسیب جزئی به ناحیه؛
گرفتگی عضلات؛
خارش در اطراف یک یا چند رگ؛
ترومبوفلبیت (تشکیل لخته خون در ورید واریسی) ؛
مچ پا متورم و التهاب ناحیه؛
تلانژکتازی عنکبوتی در پای آسیب دیده؛
تغییرات پوستی درخشان در نزدیکی وریدهای واریسی، معمولاً قهوهای یا آبی رنگ؛
اگزمای وریدی (قرمزی، خشکی و خارش پوست در ناحیه آسیب دیده)؛
سندرم پاهای بیقرار در درصد بالایی از افراد مبتلا به واریس؛
آتروفی بلانچ ( تکههای سفید نامنظم است که به نظر میرسد به شکل زخم در مچ پا ظاهر میشوند)؛
رگهای عنکبوتی مشابه رگهای واریسی اما کوچکتر هستند. رگههای عنکبوتی در نزدیکی سطح پوست و اغلب قرمز یا آبی هستند و معمولاً بر روی پاها اتفاق میافتند، اما میتوانند بر روی صورت نیز پیدا شوند. رگههای عنکبوتی در اندازههای مختلف متفاوت هستند.
رگهای واریسی رایج هستند و معمولاً نشانهای از یک مشکل جدی نیستند. اما در بعضی موارد، واریسی میتواند نشانهای از انسداد در وریدهای عمیقتر به نام ترومبوز ورید عمقی باشد. ترومبوز ورید عمقی نیاز به پیگری فوری دارد.
اگر رگهای واریسی باعث ناراحتی فرد نشود نیازی به درمان نخواهد داشت. بسیاری از افراد مبتلا به واریس علایم جسمی ندارند. با این حال، ممکن است از وجود ظاهر بدشکل وریدهای واریسی اظهار ناراحتی کنند. درد قفسه سینه یا تنگی نفس ممکن است وجود یک لخته خون در رگهای خونی قلب یا ریهها را نشان دهد که در آن صورت باید بیمار بلافاصله به بخش اورژانس بیمارستان منتقل شود. اما داشتن ورید واریسی لزوماً به این معنی نیست که فرد در نهایت یک لخته خون ایجاد میکند یا یک لخته خون به نحوی باعث مراجعه اورژانسی او خواهد شد.
انواع واریس
انواع مختلفی از رگهای واریسی وجود دارد که معمولاً توسط دیوارهها و دریچههای ضعیف ایجاد میشوند. انواع واریس عبارتاند از:
واریس صافن بزرگ: در صورتی که ورید صافن بزرگ و انشعابات اصلی آن که از مچ تا کشالهی ران کشیده شده دچار واریس و برجسته شود، واریس ورید صافن نامیده خواهد شد که بیشتر در پشت و خارج ران و ساق پاها با ظاهری ناخوشاینده دیده میشود.
واریس صافن کوچک: در صورتی که ورید صافن کوچک موجود در حد فاصل زردپی آشیل و ورید عمقی زیر زانو دچار واریس و برجسته شود، واریس صافن کوچک نام گرفته و بیشتر در پشت زانو و پشت مچ پا دیده میشود.
واریسی شاخهای: این نوع واریس شاخهای به صورت تکهای و برجسته از انشعابات ورید صافن بزرگ ناشی شده و بیشتر به شکل یک تکه و با قطر و برجستگی کمتر در پشت زانو دیده میشود.
واریس متوسط: این نوع واریس که به راحتی بر روی پا قابل مشاهده و تشخیص است به رنگ کبود و با ظاهری ناخوشایند بروز کرده و در صورت عدم درمان به موقع منجر به عوارض جدیتری خواهند شد.
واریس شدید: واریسهایی که به موقع درمان و پیگیری نشدهاند، برجسته و بدشکل و شدید شده و با ایجاد عوارضی چون زخم پا و تورم شدید سلامت فرد را تهدید خواهند کرد و نیاز به اقدام درمان فوری دارند.
واریس مشبک یا عنکبوتی: به عنوان رگههای نخ و یا عنکبوتی شناخته میشوند و خوشههای کوچک از رگهای آبی یا قرمز هستند که گاهی اوقات بر روی صورت یا پاها به خصوص ناحیه زیر زانو یا خارج ران ظاهر میشوند. آنها بی ضرر هستند و بر خلاف وریدهای تنه برجسته نیستند و به اندازه دو الی سه میلیمتر و به شکل شبکه تار عنکبوتی یا تور پخش میشوند. این نوع واریس در زنان نسبت به مردان شایعتر است.
درمانهای تهاجمی و جراحی واریس
گاهی اوقات مدیریت محافظه کارانه شبکهی عنکبوتی و وریدهای واریسی در خانه ممکن است نتایج مطلوب را فرآهم نکنند. در این موارد، بسته به محل و اندازه رگهای غیر طبیعی، روشهای تخصصی پزشکی بیشتری در دسترس قرار میگیرد. این روشهای پزشکی اغلب به دلایل تمایل به زیبایی صورت میگیرند. بنابراین در صورتی که ایجاد تغییراتی در شیوهی زندگی پاسخ مناسب و مطلوب ندهند یا اگر رگهای واریسی بدتر شده و باعث درد زیادی شوند، پزشک یک روش تهاجمی را برای درمان واریس فرد امتحان میکند. بستن و سوزاندن عروق واریسی یک درمان جراحی است که نیاز به بیهوشی دارد. اگرچه با وجود تغییرات به روز شده در جراحی سوزاندن وریدی توسعه یافته است، اما این روش به ندرت انجام میشود، زیرا امروزه گزینههای جدیدتر و کمتر تهاجمی در دسترس هستند. یکی از اولین درمانهای ارائه شده شامل استفاده از انرژی یا از امواج رادیویی فرکانس بالا و یا لیزرها برای از بین بردن رگهای آسیب دیده است. در حال حاضر، طیف گستردهای از گزینههای درمانی تهاجمی برای وریدهای واریسی در دسترس است که در ادامه به توصیف اجمالی هر یک از آنها خواهیم پرداخت.
منبع: درمان واریس با لیزر