کلیدستان

نسخه‌ی کامل: اروپا نباید اجازه تکرار شدن تاریخ را بدهد
شما در حال مشاهده نسخه آرشیو هستید. برای مشاهده نسخه کامل کلیک کنید.
اروپا نباید اجازه تکرار شدن تاریخ را بدهد
[عکس: f949905591.jpg]
تابستان دو سال قبل، در یک صبح پرکار در وین و چند ساعت قبل از نهایی شدن توافق هسته‌ای با ایالات متحده، اتحادیه اروپا و ‏پنج قدرت جهانی دیگر، به سراغ توئیتر رفتم تا بنویسم که این توافق تاریخی «یک سقف نیست، بلکه یک پایه محکم است. "‏
متأسفانه، طی 11 ماه گذشته، پاسخ حسن نیت ایران، با کج خلقی و بدعهدی دولت ترامپ مواجه شده است. اکنون غیرقابل اعتماد ‏بودن ایالات متحده - از تغییرات آب و هوا تا فلسطین قابل پیش بینی شده است. توجه اصلی ما در حال حاضر هشدار دادن ‏به کشورهای اروپایی در برابر هر گونه نرمش در مسائلی فراتر از محدوده توافق هسته‌ای است که می‌تواند آنها را در حماقت دنبال ‏شده توسط کاخ سفید گرفتار کند. در حالی که توافق هسته‌ای و اوضاع منطقه وارد وضعیتی نامشخص و به طور بالقوه قابل انفجار ‏شده‌اند، لازم است اروپا برای کمک به عدم تکرار تاریخ تلاش کند. ‏
یک دهه قبل از مذاکراتی که به توافق هسته‌ای منجر شد، ایران مذاکرات مشابهی را با بریتانیا، فرانسه و آلمان انجام داد. ‏دیپلمات‌های اروپایی، به منظور ترغیب دولت جورج دبلیو بوش برای ایجاد یک فرصت برای دیپلماسی، از ما خواستند که به طور ‏موقت و داوطلبانه، فعالیت‌های مربوط به غنی‌سازی را به عنوان یک اقدام اعتماد ساز تعلیق نماییم و ما موافقت کردیم.‏‎ ‎
لکن راضی کردن آمریکایی ها دشوار بود و لذا اروپایی ها اشتباه دیگری مرتکب شدند. پس از دو سال مذاكره - و تحت فشار آمريكا ‏‏- انگليس، فرانسه و آلمان ناگهان خواستار تعطیلی همه فعاليت‌هاي غني سازي ایران شدند. مذاکرات از هم پاشید و اروپایی‌ها نه ‏توانستند برنامه هسته‌ای ما را متوقف کنند و نه توانستند واشنگتن را راضی نمایند. ‏
مذاکرات پراکنده در سال های بعدی به جایی نرسید و تا سال 2013، زمانی که مجددا به مذاکره نشستیم - این بار به طور مستقیم ‏با حضور ایالات متحده - ایران که در سال 2005 کمتر از 200 سانتریفیوژ داشت در این سال به بیش از 20 هزار سانتریفیوژ دست ‏یافته بود. در آن زمان دیگر جای هیچ صحبتی برای توقف غنی سازی اورانیوم در خاک ایران وجود نداشت. ‏
توافق هسته‌ای یک نمونه نادر از پیروزی دیپلماسی بر تقابل است. تضعیف این توافق یک اشتباه خواهد بود. اروپا نباید به عزم ‏واشنگتن برای تغییر توجهات به یک بحران غیر ضروری دیگر تن دهد- چه برنامه موشکی دفاعی ایران باشد و چه حضور و نفوذ ‏منطقه‌ای ایران. چنین کاری تکرار همان روند پیش از توافق هسته‌ای است.‏
اجازه دهید تأکید کنم: توانایی های نظامی ایران مطابق با قوانین بین المللی و کاملا دفاعی هستند. آرایش دفاعی و اتکای به خود ‏ما ناشی از محاسبات ژئو استراتژیک معقول و همچنین اعتقادات اخلاقی و مذهبی ماست. دکترین نظامی ما همچنین مبتنی بر ‏تجربیات تاریخی ماست - به ویژه در جنگ ایران و عراق، زمانی که صدام حسین با موشک های ساخت شوروی سابق، که برخی از ‏آنها حامل مواد شیمیایی تامین شده توسط غرب بودند، شهرهای ما را موشکباران می کرد؛ و جهان نه تنها سکوت نموده بود، بلکه ‏هیچ کشوری هیچ سلاحی به ایران نمی‌فروخت تا دست‌کم در برابر متجاوز ایجاد بازدارندگی کند. ‏
ما از این تجربه عبرت گرفتیم. ما موشک‌ها را به عنوان ابزار موثر بازدارندگی توسعه و پیشرفت دادیم. و تصمیم آگاهانه ما برای ‏تمرکز بیشتر بر روی دقت نه برد موشک‌هایمان، به ما قابلیت پاسخ متقابل با موشک‌های نقطه زن را داده است. سلاح‌های هسته‌ای ‏نیازی به دقت در هدف ندارند؛ در حالی که کلاهک‌های متعارف چنین نیازی را دارند. ‏
تعهد ما به دفاع مشروع تنها یک شعار نیست. ما از موشک‌های خود صرفاً علیه معدودی دشمنان پلید استفاده کرده‌ایم: رژیم صدام ‏حسین و متحدان تروریست‌ آن و داعش. و حملات ما در پاسخ به کشتار بی‌رحمانه مردم ایران توسط آنها بود. ‏
هیچ دولتی در ایران، مردم خود را بی دفاع نخواهد گذاشت. جامعه بین المللی - و بطور ویژه اروپا - باید این را درک کنند و به ‏جای پرداختن به آن، بر تلاش‌ها برای مقابله با تهدیدات واقعی جهان، مانند جنگ‌هایی که خاورمیانه را در برگرفته است، تمرکز ‏کند.‏
ایران سربلند است که نقش پیشگام برای پایان دادن به خونریزی‌های بیش از حد طولانی در سوریه ایفا می‌کند. در سال 2013، ‏طرحی برای پایان دادن به مناقشه در این کشور از طریق آتش بس، تشکیل دولت وحدت ملی، اصلاح قانون اساسی و انتخابات آزاد ‏و منصفانه ارائه نمودم. اما گوش شنوایی یافت نشد. با این حال، ما به تلاش‌هایمان ادامه دادیم. در همین ماه گذشته، رییس جمهور ‏ما، حسن روحانی، گام مهمی در جهت صلح در اجلاس سران سوچی به همراه همتایان روس و ترک خود برداشت و راه را برای ‏کمک انسانی بیشتر، کاهش تنش و تشکیل کنگره مردم سوریه هموار کرد.‏
در مورد یمن، تنها دو هفته پس از آنکه عربستان سعودی بمباران وحشیانه خود را در آوریل 2015 آغاز کرد، ایران یک طرح شامل ‏آتش بس فوری، کمک‌های اضطراری بشردوستانه، و سپس تشکیل گفتگوهای ملی برای ایجاد یک دولت فراگیر پیشنهاد داد. ولی ‏عاملان بحران انسانی و متحدان غربی آنها هنوز جنگ را به جای این روش انتخاب می‌کنند.‏
در حالی که ایران و شرکایش برای خاموش کردن آتش تلاش می‌کنند، آتش افروزان در منطقه ما دیوانه‌تر و وحشی‌تر می‌شوند. آنها ‏به ضرورت تعامل فراگیر بی توجه هستند. با وجود اهمیت بسیار زیاد این موضوع، کشورهای مهم ذی‌نفوذ، آمادگی ندارند آتش ‏افروزان را به پاسخگویی وادارند. ‏
ما از کسانی که احساس مسئولیت می‌کنند می‌خواهیم که نیاز به آینده نگری را درک کنند. و بنابراین، بیایید برای حصول به یک ‏چشم انداز مشترک برای آینده صلح آمیزتر امید داشته باشیم و شجاعت لازم در انجام اقدامات ملموس برای تحقق آن را داشته ‏باشیم. من در همین صفحات در آوریل 2015 پیشنهاد تشکیل یک مجمع گفتگوی منطقه‌ای به عنوان روشی برای گردهم ‏آوردن ایران و همسایگانش در تلاش مشترک برای صلح - را مطرح کردم. ما امیدواریم که بازیگران مسئول فرامنطقه‌ای تلاش خود ‏را در جهت قانع کردن متحدانشان در منطقه برای جدی گرفتن پیشنهاد ما متمرکز کنند. فکر می‌کنیم این می‌تواند یک شروع ‏خوب باشد و ما بار دیگر از همۀ همسایگانمان برای مشارکت دعوت می‌کنیم.‏
ادامه خبرها  را در سایت سفارت ایران در برلین دنبال کنید